Περσπέκτιβ: Μια φρέσκια προοπτική από τη Μελβούρνη

25 άνθρωποι. Μια οικογένεια. Μια παρέα με κοινό παρονομαστή την αγάπη για το θέατρο. Τους ανακάλυψα από τύχη στην αναζήτησή μου να γεμίσω το χρόνο μου και την ψυχή μου με κάτι που να θυμίζει Ελλάδα, να βρω ανθρώπους να μοιραστώ τη νοσταλγία μου, αλλά και από περιέργεια. Και κάπως έτσι βρήκα μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα από νεοφερμένους Έλληνες που και αυτοί είχαν τελικά τις ίδιες ανησυχίες με μένα. Η ομάδα με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή, όπως κάνει και με κάθε νέο μέλος, κι η ενέργεια ρέει αστείρευτη.

Περνώντας ο καιρός άρχισε να γεννιέται η ανάγκη να δημιουργηθεί κάτι από αυτή την ομάδα και να βγει εξω, να πούμε κάτι στους ανθρώπους, στους Έλληνες της ομογένειας. Να επικοινωνήσουμε όλα αυτά που μοιραζόμασταν μεταξύ μας και σε ένα ευρύτερο κοινό γιατί εν τέλει αυτή είναι η λειτουργία του θεάτρου, να δίνει φωνή στις ανησυχίες της ψυχής.
Μετά από πολύωρες συναντήσεις και συζητήσεις, ο σκηνοθέτης της ομάδας, Στάθης Γράψας, επέστρεψε στη Μελβούρνη από την Ελλάδα για δυόμιση μόνο μήνες και μέσα από τη σύντομη παραμονή του εδώ γεννήθηκε αυτή η παράσταση.
Μας είχε προετοιμάσει πριν την άφιξη του, έχοντας επικοινωνία μέσω διαδικτύου, να αναλογιστούμε συναντήσεις και συμβάντα της καθημερινής ζωής, το μήνυμα που υπάρχει πίσω από καθημερινά πράγματα, αλλά κυρίως τι θέλουμε ο καθένας από εμάς να μοιραστεί επάνω στην σκηνή.

Έτσι άρχισε σιγά σιγά να στήνεται ένας σκελετός με διάφορα στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής. Δημόσια υπηρεσία, Εκκλησία, γήπεδο, ψώνια, οικοδομή, είναι μερικά μόνο από αυτά που σχολιάστηκαν με χιουμοριστικό τρόπο. Η σύγκριση δε κάποιων στιγμών με τα ελληνικά δεδομένα, αναπόφευκτη. Τα κείμενα δικά μας, ράβονταν και κόβονταν κυριολεκτικά μέχρι και την τελευταία στιγμή για να ταιριάξουν και να δέσουν όλα μαζί, καθώς τα δεδομένα άλλαζαν κάθε μέρα που περνούσε. Νέα άτομα μπήκαν στην ομάδα και μαζί τους έφεραν και καινούργια στοιχεία που μπήκαν στην παράσταση. Ο χώρος που θα δίναμε την παράσταση έγινε μεγαλύτερος. Συνέβησαν και πολλά αναπάντεχα. Αλλά η ομάδα ενωμένη και η προετοιμασία εντατική.

Ο καθένας στη σημερινή εποχή είναι κλεισμένος στον μικρόκοσμό του, στα βάσανά του, δεν τον ενδιαφέρει αν κάμποσα μίλια μακριά πέφτουνε βόμβες και γίνεται πόλεμος. Αυτό είναι το Περσπέκτιβ. Αυτό θέλει να σου πει αυτή η παράσταση. Ότι όλα είναι θέμα προοπτικής. Και ότι υπάρχουν πράγματα που πρέπει να σκεφτείς πολύ παραπέρα από τα υλικά αγαθά. Και όπως λέει και η κομμώτριά μου στην παρακάτω φωτό “Εμ, αγάπη μου, ο κόσμος δεν πάσχει από ανθρώπους! Από ανθρωπιά πάσχει!”

Όλη η ομάδα αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στις πρόβες, όλοι αφιέρωσαν χρόνο που δεν είχαν αλλά τον βρήκαν. Γιατί όλη αυτή η δουλειά έγινε εθελοντικά από όλους, εντός και εκτός σκηνής. Η κούραση πολλή, ένταση, άγχος και ανυπομονησία και η ημερομηνία να πλησιάζει με γοργό ρυθμό. Για πολλούς (και για τη γράφουσα) ήταν η πρώτη επαφή με το θέατρο και η πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι. Αλλά και πάλι η σιγουριά ότι ο ένας είναι δίπλα στον άλλον, μας έσπρωχνε να δουλέψουμε περισσότερο, μας καθησύχαζε το γεγονός ότι αυτός που είναι δίπλα μας θα μας στηρίξει, θα μας καταλάβει και θα μας βοηθήσει. Ήταν όλο αυτό που τελικά μας βοήθησε να κάνουμε την υπέρβαση.

Και αυτή η υπέρβαση έγινε γιατί το θέατρο γέμισε και ο κόσμος μας αγκάλιασε, κι εμείς το καταχαρήκαμε γιατί δώσαμε λίγο απ’τη ψυχή μας εκεί πάνω, λίγο απ΄το παράξενό μας κι εκτεθήκαμε. Και εκεί που η παράσταση ήταν να παιχτεί μόνο μία φορά, τόσο άρεσε στο κοινό που θα ξαναπαιχτεί. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση.

Εγώ η ίδια, κλείνοντας να πω στην ομάδα ότι: Χαίρομαι και σας ευχαριστώ όλους μέσα απ΄την ψυχή μου, γιατί δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερους συνοδοιπόρους από εσάς σε αυτό το πρώτο μου ταξίδι στην τέχνη του θεάτρου.

Ήταν μια εμπείρια ζωής.

Το Δημιουργικό Κέντρο Δράματος και Τέχνων λειτουργεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης. Το Κέντρο έχει επίσης και δύο παιδικά τμήματα, το ένα εκ των οποίων με παιδιά 3ης και 4ης γενιάς Ελλήνων που αγαπάνε την ελληνική γλώσσα, και το άλλο από νεοφερμένα Ελληνόπουλα που θέλουν να μοιράζονται και να δημιουργούν μαζί. Είναι το μοναδικό θεατρικό εργαστήρι που κάνει τα μαθήματά του στα Ελληνικά.

Τα ονόματα των μελών του θιάσου που συμμετείχαν στην παράσταση είναι τα εξής: Μαρία Μπακαλίδου, Εφροσύνη Θεοδοσίου, Ιωάννα Γαγάνη, Ιωάννα Κοθρούλα, Αχιλλέας Καλάνης, Κώστας Στεφανίδης, Νίκος Καρακώτας, Γιάννης Λυρής, Νίκη Σκούρη, Χαράλαμπος Παυλίδης, Νίκος Βελίγκος, Αναστάσιος Κερεμέζης, Λεμονιά Σχοινά, Αλέξανδρος Κεχριδάκης, Στέλλα Κατσαρού, Αθηνά Γιάννου, Κωνσταντινιά Γώγου, Ελένη Σκουλίδου, Παναγιώτα Πολλάλη, Μαρία Στέλλα Παπαγεωργίου ,Πάνος Αποστόλου και ο μικρός Παναγιώτης.

Σκηνοθέτης:  Στάθης Γράψας

Βοηθοί σκηνοθέτη: Andy McKinnon & Ελένη Μπουκουβάλα

Τεχνική Υποστήριξη: Γιώργος Σκλάβος

Μακιγιάζ: Ελένη Μπαβέλη

Συντονίστρια Creative Drama & Arts: Κατερίνα Πουταχίδου

Φωτογραφίες: Κώστας Ντεβές