Τα πάρκα της Μελβούρνης

Ένα πράγμα που μου άρεσε πολύ να κάνω πάντα στην Ελλάδα, ήταν να παίρνω παρέα ή ένα βιβλίο και να πηγαίνω στο πάρκο για να αράξω ξάπλα στο γρασίδι και να χαλαρώσω. Ή στο πλάι του ποταμιού των Τρικάλων με καφεδάκι πακέτο στη σκιά των πλατανιών. Δεν μου άρεσε ποτέ να στριμώχνομαι στις καφετέριες και να πίνω καφέ κοιτώντας το κινητό μου. Προτιμώ να νιώθω χώμα κάτω απ τα παπούτσια μου και ανθρώπους και έντομα να βομβίζουν τριγύρω.

Ερχόμενη στη Μελβούρνη, αρχικά ένιωθα πολύ περιορισμένη γιατί οι μεγαλουπόλεις δεν έχουν πολλή φύση και οι άνθρωποι είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Πέρασε ελάχιστος καιρός για να καταλάβω πόσο λάθος έκανα. H Μελβούρνη ψηφίζεται εδώ και τέσσερις συνεχόμενες χρονιές η καλύτερη πόλη για να ζεις. Και όχι τυχαία. Μιλάμε για μια υπερσύγχρονη μεγαλούπολη, που σφύζει από ζωή. Επίσης είναι μια πόλη εναλλακτική, όπου μουσικοί, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες και άνθρωποι από όλα τα μονοπάτια της ζωής συναντιούνται με ανοιχτό μυαλό, και αυτό είναι κάτι πού αλλάζει την ποιότητα ζωής και τον τρόπο που οι άνθρωποι σκέφτονται.

Και που το βλέπεις αυτό; Στους άπλετους και όμορφους εξωτερικούς χώρους που έχει η πόλη τούτη! Πάρκα. Κι άλλα πάρκα! Μικρά, διάσπαρτα σε πολλές γειτονιές και μεγάλα σε κεντρικά σημεία. Όλα περιποιημένα­, φιλικά προς… χαλάρωση, με κάποια να έχουν ακόμα και μπάρμπεκιου, το οποίο μπορείς να χρησιμοποιήσεις όποτε θες και να μαζευτείς με την παρέα σου για μπύρες. Και πολύ βολικά. Κοντά στο πανεπιστήμιό σου σίγουρα θα βρεις ένα πάρκο με άνετα παγκάκια ή χώρο πάνω στο μαλακό γρασίδι, κάτω από κάποιο δέντρο, για να κάνεις διάλειμμα ή να διαβάσεις. Ακόμα ένας βασικός παράγοντας, που τα πάρκα της Μελβούρνης είναι συνεχώς τόσο όμορφα, είναι το τροπικό και υγρό κλίμα της Αυστραλίας που τα διατηρεί πράσινα και δροσερά σχεδόν καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Συχνά θα δεις νωρίς το πρωί ανθρώπους να κάνουν tai chi -ένα είδος χαλαρωτικών ασκήσεων ασιατικής καταγωγής- πριν πάνε για δουλειά, και μετά, κατά τις δώδεκα, κυρίως κουστουμαρισμένους ανθρώπους να κάνουν το μεσημεριανό τους διάλειμμα για φαγητό. Γενικά οι Αυστραλοί εκμεταλλεύονται και σέβονται πολύ τους δημόσιους χώρους τους.

Από τα πιο διάσημα και πολυπερπατημένα πάρκα της Μελβούρνης είναι οι Βασιλικοί Βοτανικοί Κήποι της Βικτόριας, οι οποίοι απλώνονται σε έκταση 38 εκταρίων (!!!) σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της πόλης. Αγαπημένη βόλτα των περισσότερων Μελβούρνεζων, μια γεύση από φύση με πυκνή βλάστηση ντόπια και μη,που σε δροσίζει και σε αναζωογονεί. Η τεχνητή λίμνη στο κέντρο προσφέρεται για παρατήρηση πουλιών, αλλά και μια ρομαντική βόλτα με βάρκα. Επίσης, η συλλογή φυτών του πάρκου, που προέρχονται από άλλα μέρη του κόσμου, είναι εντυπωσιακή. Παντού θα βρεις πινακίδες με πληροφορίες για την κάθε μια συλλογή. Άξαφνα δεν την βλέπεις απλά, αλλά περπατάς μέσα της! Μπορείς να περιπλανηθείς μέσα στο ψηλό δάσος από μπαμπού και πιο μετά να ανέβεις τον λοφίσκο με την συλλογή από κάκτους και φυτά της ερήμου. Φυσικά, αυτό που δεν λείπει είναι τεράστιες εκτάσεις με μαλακό γρασίδι, το οποίο σε προσκαλεί να κυλιστείς πάνω του!! Με λίγα λόγια, μπορεί κανείς να περάσει πολλές ώρες μέσα στο πάρκο και πάλι να μην έχει καταφέρει να το γυρίσει ολόκληρο.

Κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα είναι ότι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες λειτουργεί καθημερινά κινηματογράφος, θεατρική σκηνή καθώς και συναυλιακός χώρος! Επίσης, σε εβδομαδιαία βάση γίνονται και άλλα δρώμενα για μικρούς και μεγάλους, με υπαίθριους πάγκους, μουσικούς του δρόμου, ζωγράφους και διάφορα άλλα, ώστε όλοι να χαρούν αυτό το υπέροχο πάρκο, ειδικά κατά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες. Δεν μπορώ να σας μεταφέρω το πόσο υπέροχο ήταν το βράδυ που παρακολούθησα το «Όνειρο θερινής νυχτός» του Σαίξπηρ καθισμένη στο χορτάρι, με ένα ποτήρι κρασί και την παρέα μου κάτω από τα αστέρια…