Αυστραλία. Μια λέξη που φέρνει στο νου καγκουρό, σερφ, καρχαρίες, και θανατηφόρες αράχνες. Ένα μέρος που σε πολλούς φαντάζει μακρινό, άγριο και επικίνδυνο. Ποιος να φανταζόταν, λοιπόν, ότι μερικά (όχι όλα) από τα πιο χαρακτηριστικά ζώα της όχι μόνο δεν είναι επικίνδυνα αλλά αξιολάτρευτα!
Κόλλα πέντε!
Θα ξεκινήσω με τα αγαπημένα μου διάσημα, πανέμορφα καγκουρό! Απολύτως δικαιολογημένα είναι το σήμα κατατεθέν της Αυστραλίας, καθώς απαντώνται μόνο εδώ και στη Νέα Γουίνεα, ενώ υπάρχουν 55 διαφορετικά είδη!
Είναι μαρσιποφόρα και ανήκουν στην οικογένεια των μακρόποδων. Τα μεγαλύτερα είδη φτάνουν ακόμα και τα δύο μέτρα ύψος, ενώ τα μικρότερα, τα οποία ονομάζονται γουάλαμπι, μπορεί να μην ξεπερνούν το ύψος του γόνατου. Είναι άγρια μεν, φυτοφάγα δε, άρα γενικά άκακα.
Τα γουάλαμπι είναι πολύ πιο ευάλωτα σε θηρευτές σε σχέση με τα μεγαλύτερα ξαδέρφια τους, τα καγκουρό, λόγω του μεγέθους τους.
Σχηματίζουν αγέλες οι οποίες μπορεί να φτάσουν και τα 100 μέλη και στα αγγλικά ονομάζονται mobs (“συμμορίες”).
Τα καγκουρό ξαπλώνουν με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο για να κοιμηθούν. Βάζουν και τα δύο μπροστά πόδια τους κάτω απ’ το κεφάλι, ακριβώς όπως οι άνθρωποι βάζουν τα χέρια τους κάτω απ το μαξιλάρι!
Καθώς είναι αρκετά μεγάλα, γρήγορα και μαχητικά έχουν πολύ λίγους φυσικούς θηρευτές και ο άνθρωπος είναι ένας από αυτούς. Οι ιθαγενείς Αβορίγινες της Αυστραλίας τα κυνηγούν από αρχαιοτάτων χρόνων για το δέρμα, τα κόκκαλα και το κρέας τους. Ακόμα και σήμερα το κρέας καγκουρό που υπάρχει στην εγχώρια και παγκόσμια αγορά προέρχεται από το κυνήγι, το οποίο όμως παρακολουθείται στενά από το κράτος.
Η πιο γλυκιά μούρη!
Τα καγκουρό είναι πολύ έξυπνα ζώα και γενικά ντροπαλά, οπότε στο φυσικό τους περιβάλλον αποφεύγουν τους ανθρώπους. Σε τέτοια πάρκα, όμως, βλέπουν συνεχώς ανθρώπους και δεν τους φοβούνται πια και αυτό μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να τα χαζέψουμε από πολύ κοντά στην καθημερινή τους… ρουτίνα! Τους αρέσει πολύ να λιάζονται, να παίζουν μεταξύ τους, να τρώνε και να εξερευνούν!
Το κάθε καγκουρό έχει δικό του χαρακτήρα. Αυτό εδώ το ανακάλυψα λίγο πιο μακριά από τα άλλα και μόλις πλησίασα να το χαϊδέψω γύρισε το κεφάλι του από την άλλη!! Έφυγα. Προφανώς ήθελε την ησυχία του.
Άλλο ένα πολύ χαρακτηριστικό ζώο της Αuστραλίας είναι το κοάλα.
Η ίδια η λέξη κοάλα στην γλώσσα των ιθαγενών σημαίνει “(αυτό) που δεν πίνει νερό” και αυτό είναι αλήθεια καθώς σπάνια πίνουν! Παίρνουν αρκέτη ποσότητα υγρών από τη βλάστηση που καταναλώνουν -κυρίως ευκάλυπτο- και έτσι δεν κατεβαίνουν σχεδόν καθόλου από τα δέντρα, πράγμα που τα κρατάει ασφαλή από θηρευτές.
Όπως και τα καγκουρό, τα κοάλα είναι μαρσιποφόρα, πράγμα που σημαίνει ότι τα θηλυκά μεγαλώνουν τα μικρά τους μέσα σε μια “τσέπη” που έχουν μπροστά στην κοιλιά τους, το μάρσιπο. Τα μικρά κοάλα μένουν μέσα στο μάρσιπο μέχρι και 11 μήνες μέχρι να μεγαλώσουν αρκετά για να ζήσουν ανεξάρτητα.
Αυτό το μικρό κοάλα έχει βγει από το μάρσιπο και σύντομα θα φύγει από τη μητέρα του για να βρει το δικό του δέντρο και τη δική του περιοχή. Τα κοάλα σχηματίζουν κοινωνικές ομάδες λίγων ατόμων που όμως κατοικούν σε πολύ μεγάλη έκταση. Το καθένα διατηρεί τη δική του ξεχωριστή περιοχή για να κοιμάται και να τρώει μέσα στην ευρύτερη έκταση της ομάδας. Δηλαδή ποτέ δεν θα δεις δύο μαζί αν δεν είναι μητέρα και παιδί.
Έτσι, πέρασα αρκετή από την ώρα μου κοιτώντας τις πανύψηλες κορφές των ευκάλυπτων ψάχνοντας τα νυσταγμένα κοάλα.
Να το!!
Και βρήκα πολλά, παρά το γεγονός ότι ο ήλιος ήταν κόντρα!
Η όλη εμπειρία είναι καταπληκτική είτε είσαι μικρός, είτε μεγάλος. Σκοπός αυτών των κέντρων και πάρκων είναι να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν τους επισκέπτες για την καταπληκτική άγρια φύση αυτής της ηπείρου και, φέρνοντάς μας κυριολεκτικά σε επαφή με αυτή, το καταφέρνουν και με το παραπάνω!
You must be logged in to post a comment.