Η Δήμητρα μάς ταξιδεύει στη Λιθουανία... Στο Alytus! -

Χαρούμενοι συνεπιβάτες μου,

Ξεκινάμε το παρθενικό ταξίδι μας στο “City Girls” και εύχομαι κάθε φορά να σας μεταφέρω νοερά σε ένα νέο «κόσμο» όπου θα δούμε και θα μάθουμε πολλά. Σε μια πραγματικότητα μέσα στην οποία θα ξεχαστούμε και θα ονειρευτούμε ότι βρισκόμαστε εκεί, πριν επιστρέψουμε και πάλι στην καθημερινότητά μας.

Πρώτη στάση του μαγευτικού ταξιδιού μας κάνουμε στο «γλυκό», ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, Alytus.

Ναι, ναι βεβαίως και θα διευκρινίσω την ακριβή τοποθεσία τούτης της όμορφης κωμόπολης που κατοικώ αυτό το διάστημα της ζωής μου, πριν αναβοσβήσουν κι άλλα ερωτηματικά πάνω από το κεφάλι σας!

Βρισκόμαστε λοιπόν στην Λιθουανία, την κρύα και χιονισμένη Λιθουανία! Η πόλη Alytus απέχει μιάμιση ώρα από την πρωτεύουσα της χώρας που ονομάζεται Vilnius και στην οποία θα περιηγηθούμε σε επόμενο άρθρο.Το μέρος εδώ είναι μικρό, επαρχιακό. Οι σχεδόν εβδομήντα χιλιάδες κάτοικοι του Alytus ζουν «κρυμμένοι» στις εργασίες και τα σπίτια τους. Έτσι δε «νιώθεις» ότι είναι τόσοι. Λόγω του καιρού κυρίως, ο κόσμος δεν κυκλοφορεί· ιδιαιτέρως τις καθημερινές, παρά μόνο για τις βασικές ανάγκες.

Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι το ωράριο των super market που παραμένουν ανοιχτά όλες τις μέρες της εβδομάδας μέχρι τις 11 το βράδυ! Οι Αλιτουσιαίοι, θα λέγαμε χαριτολογώντας, τις Κυριακές συνηθίζουν να γυμνάζονται και από το απόγευμα κιόλας, οι δρόμοι ερημώνουν, αφού προετοιμάζονται για την νέα εβδομάδα που ξεκινάει.

Τους περισσότερους μήνες του χρόνου έχει βαρυχειμωνιά με τις θερμοκρασίες να κυμαίνονται αρκετές μονάδες υπό του μηδενός! Το κρύο αυτό κλίμα, διαφέρει κατά πολύ από τις θερμοκρασίες της Ελλάδας.

Ωστόσο, όλα τα μέρη (μαγαζιά, καταστήματα) είναι μέσα πάρα πολύ ζεστά και cozy. Λιγοστοί επαίτες που κυκλοφορούν, θα λέγαμε πως είναι «πολυτελείας» για την Ελλάδα, αφού φοράνε ζεστά μπουφάν και γούνινα σκουφιά για να σταθούν έξω στο δρόμο. Και αυτό γιατί δε γίνεται αλλιώς. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν αναιρεί την στενάχωρη εικόνα που αντικρίζεις, ούτε σαφώς και τη διάθεση βοηθείας και προσφοράς που έχεις, πάντα.

Η όμορφη κεντρική πλατεία, περιποιημένη και στολισμένη είναι το σήμα κατατεθέν του Alytus.

Τριγύρω, υπάρχουν λίγα εστιατόρια με παραδοσιακό φαγητό, κατά κύριο λόγο (έπεται άρθρο για το Λιθουανικό φαγητό!) και μερικά καφέ. Η διακόσμηση των χώρων εστίασης θυμίζει μια άλλη, παλαιότερη εποχή. Το μέρος σίγουρα προσφέρεται για να έχεις το στέκι σου, δημιουργώντας εκεί τις αναμνήσεις σου, αφού οι επιλογές δεν είναι πολλές.

Οι άνθρωποι είναι ευγενικοί, φιλήσυχοι και ελάχιστοι μιλούν Αγγλικά. Περισσότερο βλέπεις ηλικιωμένους και οικογένειες με μικρά παιδιά. Η εικόνα των παιδιών με τα σκουφάκια και τα φουσκωτά μπουφάν είναι τόσο μακριά από εμάς στην Ελλάδα, εκτός αν πάμε για σκι. Εδώ, όμως αποτελεί συνήθεια και συνθέτει ένα εντελώς διαφορετικό και αγαπημένo μου σκηνικό. Οι νεαροί και οι φοιτητές δουλεύουν και σπουδάζουν αντίστοιχα, στις μεγαλύτερες πόλεις.

Το Alytus αποτελεί μία κλασική επαρχία του εξωτερικού. Αναφέρω του εξωτερικού γιατί στην Ελλάδα νομίζω πως πλέον, ακόμα και στις επαρχιακές πόλεις οι επιλογές έχουν αυξηθεί κατά πολύ. Μία όμορφη, καθαρή, ήσυχη, μικρή πόλη σε μία xώρα, μικρή που ούτως ή άλλως είναι η Λιθουανία, όπου τα πάντα παραμένουν παγωμένα από άποψη θερμοκρασιών και χρόνου!