Kuwait: Μια μικρή όαση στην έρημο -

8 Νοεμβρίου του 2016 ήταν η πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου σε μια χώρα που δεν είχα ιδέα τι είναι αρχικά και πώς θα ήταν στο μέλλον, το Κουβέιτ. Το μόνο που ήξερα για αυτή τη χώρα τότε, ήταν ότι μπορεί να είναι λίγο “επικίνδυνη”. Παρόλα αυτά πήρα το “ρίσκο” να εξερευνήσω το Κουβέιτ και δέχτηκα μια επαγγελματική πρόταση. Ετοίμασα τα πράγματά μου, αποχαιρέτησα σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου στην Ελλάδα και μετακόμισα στο Κουβέιτ, αφήνοντας τα πάντα πίσω μου για μια νέα αρχή χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου. Έτσι, φτάνοντας στο 2018, είμαι ακόμη στο Κουβέιτ και ακόμη συνεχίζω να εξερευνώ όλο και περισσότερο αυτή τη χώρα, την κουλτούρα αλλά και το πιο σημαντικό, τους ανθρώπους της.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας παρουσιάσω το Κουβέιτ, μια χώρα που ανήκει στις G.C.C. χώρες της Μέσης Ανατολής και είναι γνωστή για τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, για την ακρίβεια η υψηλότερη θερμοκρασία παγκοσμίως έχει σημειωθεί στο Κουβέιτ.

Και να’ μαι λοιπόν, Ελληνίδα, απόφοιτη Ψυχολογίας και ενεργή τα τελευταία 11 χρόνια ως γυμνάστρια, κάτοικος πλέον Κουβέιτ.

Το Κουβέιτ είναι μια πολύ μικρή χώρα που συνορεύει με τη Σαουδική Αραβία στον νότο και το Ιράκ στον βορρά και για όσους δεν το ξέρουν, πλέον αποκαλείται από τους επιστήμονες ως “το στόμα του φούρνου” λόγω της υψηλής θερμοκρασίας που έχει παρατηρηθεί στον κόσμο (φτάνει γύρω στους 60 βαθμούς).

Ξέρω ακριβώς τι σκέφτεστε: “Τι στο καλό κάνει αυτή η κοπέλα μέσα στη μέση της ερήμου στο πιο καυτό σημείο στον κόσμο;” και “Γιατί είναι ακόμη εκεί;” Έτσι δεν είναι;

Μπορεί η ιδέα που έχετε στο μυαλό σας για το Κουβέιτ τώρα να είναι ότι πρόκειται για ένα απολίτιστο και οπισθοδρομικό μέρος αλλά τολμώ να πω ότι έχω θαυμάσει την πολιτισμένη και σύγχρονη ζωή της χώρας.

Θα σας μιλήσω, λοιπόν, για το αγαπημένο μου μέρος στο μικρό αλλά πολύ ιδιαίτερο Κουβέιτ, την Mubarakiya (αγορά).

Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη τον χειμώνα, κυρίως, είναι η αγορά Mubarakyia (Μουμπαρακία) ή αλλιώς παραδοσιακή αγορά. Πολλά δρομάκια με πολλά μαγαζιά όπου μπορείς να βρεις από το μικρότερο παραδοσιακό εργαλείο, τα πιο ξεχωριστά μπαχαρικά, μαγαζιά με ιδιαίτερα χρυσά -και όχι μόνο- κοσμήματα αλλά και τα πιο νόστιμα tikka (κοινώς σουβλάκια), με τη διαφορά ότι εδώ συνοδεύονται με πολλή φρέσκια ρόκα, άφθονο φρεσκοψημένο ψωμί από το Ιράν και το κλασικό hummus (χούμους).

Η αγορά αυτή μου θυμίζει πολύ το δικό μας Καπάνι στη Θεσσαλονίκη, όπου έχει τόσα μικρά παραδοσιακά μαγαζιά με τσίπουρα και κλασικούς μεζέδες, μόνο που εδώ έχουμε το χούμους, το παραδοσιακό ψωμί, τίκκα και πολλά είδη χυμών- καθώς το αλκοόλ απαγορεύεται αυστηρά.

Κάτι που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο όταν περπατάς στην αγορά είναι η ιδιαίτερη μυρωδιά του Μποχούρ .Το Μποχούρ είναι βασικά ένα κομμάτι από πολύ παλιά δέντρα, συνήθως 70 έως 150 ετών, τα οποία τα “μολύνουν” για να πάρουν το μποχούρ. Έτσι, το μποχούρ είναι το μολυσμένο κομμάτι του δέντρου που δίνει αυτή την ιδιαίτερη αραβική μυρωδιά που σίγουρα εάν τη μυρίσεις μια φορά, θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό σου.Υπάρχουν διάφορα είδη μπουχούρ και μάλιστα κάποια, συνήθως τα ερχόμενα από πολύ παλιά δέντρα, κοστίζουν πολλές χιλιάδες δολάρια.

Αυτό ήταν ένα μικρό κομμάτι της ζωής μου στο Κουβέιτ.