Δολομίτες: Οικογενειακή εξόρμηση στις Ιταλικές Άλπεις -

Δροσερός, καθαρός αέρας μάς υποδέχτηκε μετά από το πεντάωρο οδικό ταξίδι από τη Φλωρεντία στις Ιταλικές Άλπεις. Κάθε λίγο μετά την είσοδό μας στο νομό του Trentino Alto Adige, άνοιγα το παράθυρό μου για να βεβαιωθώ ότι η θερμοκρασία είναι πιο χαμηλή. Όταν στο πάρκινγκ μπροστά από τη λίμνη Braies,

τεντώνοντας σαν λάστιχο το σώμα μου για να το ξεμουδιάσω από το πολύωρο ταξίδι, ένιωσα το δροσερό αεράκι να διαπερνά την σπονδυλική μου στήλη χαμογέλασα από ευτυχία.

Σκεφτόμασταν από καιρό να κάνουμε ένα οικογενειακό ταξίδι στην Ιταλία. Κοιτούσαμε τον χάρτη και ονειρευόμασταν καινούριες περιπέτειες σε παρθένους για εμάς προορισμούς. Τελικά όμως αποφασίσαμε με την καρδιά. Να επισκεφτούμε ένα μέρος που γνωρίζουμε ήδη και αγαπάμε πολύ. Ένα μέρος που πάντα μας χαρίζει απίστευτες στιγμές ηρεμίας, ξεκούρασης, ξεγνοιασιάς. Είμαστε για άλλη μια φορά στις Ιταλικές Άλπεις.

Τι τοπίο αγαπητοί αναγνώστες των citygirls!! Μοναδικό, σου κόβει την ανάσα.

Πρώτος μας προορισμός είναι η λίμνη του Braies. Την τελευταία φορά που την επισκεφτήκαμε ήταν παγωμένη και περπατούσαμε πάνω της. Αυτή τη φορά αποφασίζουμε να κάνουμε ένα σύντομο περίπατο γύρω από τις ακτές της.

Γαλανά, καθαρά νερά μας υπνωτίζουν καλώντας μας να βγάλουμε φωτογραφίες για να απαθανατίσουμε για πάντα αυτή την ομορφιά.

Το χρώμα του νερού σε συνδυασμό με τις επιβλητικές κορυφές γύρω μας και τις καταπράσινες παρυφές του βουνού, μας κρατούν παρέα στην πεζοπορία μας.

Ιταλικές Άλπεις, λίμνη Braies.

Στη μέση της διαδρομής άρχισε να γουργουρίζει η κοιλιά μας και έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε μια malga. Χωρίς καθόλου σήμα από το δορυφόρο και με μόνη βοήθεια τις οδηγίες των πεζοπόρων φτάνουμε σε μια όμορφη κοιλάδα. Μπύρα και canederli συνοδεύουν το γεύμα μας.

Δε βρισκόμαστε ακόμη στην περίοδο υψηλής επισκεψίμοτητας. Οι περισσότερες εγκαταστάσεις τελεφερίκ είναι κλειστές και ο καιρός πολλές φορές βροχερός.

Οι καιρικές συνθήκες στα ψηλά βουνά είναι απρόβλεπτες και μπορούν να αλλάξουν από στιγμή σε στιγμή. Το βράδυ μπροστά σε μια μπύρα weisse που συνοδεύει το παραδοσιακό δείπνο μας, σχεδιάζουμε το πρόγραμμα των ολιγοήμερων διακοπών μας.

Τις επόμενες μέρες θα επισκεφτούμε τους καταρράκτες της Riva και το κάστρο Taufers.

Και οι δύο επιλογές μας βρίσκονται στη γειτονική από τη δική μας κοιλάδα, αυτή της valle di Aurina.

Η διαδρομή από το κατάλυμά μας στους προορισμούς μας είναι μαγευτική. Καταπράσινοι λόφοι, ψηλές κορυφές, κυπαρίσσια, έλατα, περιποιημένες αυλές με πολύχρωμα λουλούδια. Αμέτρητα χιλιόμετρα με λόφους και πανοραμικές θέες, η μία πιο όμορφη από την άλλη. Όλες οι χρωματικές παλέτες του πράσινου βρίσκονται εδώ. Η φύση στο απόλυτο μεγαλείο της.

Στο βάθος του δρόμου φαίνεται το οχυρό. Το κάστρο του Taurers δεσπόζει επιβλητικό πάνω στο λόφο. 64 αίθουσες από τις οποίες 14 ολοκληρωτικά διακοσμημένες με ξύλο. Στο εσωτερικό του, η επίπλωσή του εξιστορεί την εναλλαγή των διαφόρων ιδιοκτητών και των στυλιστικών προτιμήσεων τους στο πέρασμα των χρόνων από την εποχή του μεσαίωνα. Οδηγούμαστε από την αίθουσα των συνεδριάσεων και το χώρο των βασανιστηρίων, στο στοιχειωμένο υπνοδωμάτιο της πριγκίπισσας

και στη βιβλιοθήκη με τα περιοδικά που εξιστορούν τα gossip μιας άλλης μακρινής εποχής.

Αυτό που πραγματικά θα θυμάμαι από την ξενάγηση είναι οι υπέροχες ξυλόσομπες σε κάθε αίθουσα του κάστρου

και ο πίνακας της αυστριακής Ζωγράφου Lydia Ropport που περιγράφει τον ψυχρό πόλεμο και την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου.

Στην επιστροφή μας στον αγροτουρισμό, κάνουμε στάση για να δούμε τους καταρράκτες της Riva. Μια μικρή διαδρομή ανάμεσα στα δέντρα, με μόνη πυξίδα τον ήχο του νερού δίπλα μας. Ανάμεσα στα ξωτικά, στις μάγισσες, στους νάνους και σε όλα τα μαγικά πλάσματα του δάσους.

Αναζωογονητικό, δροσιστικό, καθαρό νερό βρέχει το πρόσωπό μας και λούζει τα μαλλιά μας. Χρειάζεται να δυναμώσουμε τη φωνή μας για να μιλήσουμε μεταξύ μας και προσοχή στη γέφυρα. Ποιος φοβάται τα ύψη;

Την τελευταία μέρα διαλέγουμε να επισκεφτούμε ένα καταφύγιο με τα πόδια αφού τα τελεφερίκ είναι ακόμη κλειστά. Αφήνουμε τα αυτοκίνητά μας στο πάρκινγκ, οργανώνουμε τα ορειβατικά σακίδια μας, εμψυχώνουμε τους μικρούς συνοδοιπόρους της παρέας και αρχίζουμε την ανάβαση.

Στην αρχή ο ρυθμός της πεζοπορίας είναι γρήγορος. Αστεία και συζητήσεις μάς κρατούν παρέα. Καθώς όμως περνάει ο χρόνος και η ανηφόρα γίνεται πιο έντονη ο καθένας προσπαθεί να διαφυλάξει τις δυνάμεις του. Οι ανάσες γίνονται αργές, πολύτιμες. Αυτές θα μας οδηγήσουν στην κορυφή.Το μυαλό αδειάζει από τις σκέψεις και τα πόδια κινούνται αργά, μεθοδικά. Το λεπτό, ελαφρύ αεράκι του βουνού χαϊδεύει το πρόσωπό μας και παίρνει μακριά τις σκέψεις μας.

Φτάνουμε! Το έπαθλό μας είναι ένα δροσερό ποτήρι μπύρας και μια μαγευτική θέα. Δίπλα στα γιακ, κάνοντας κούνια όπως τα μικρά παιδιά δε χορταίνω να κοιτάω τα ψηλά βουνά μπροστά μου. Πόσο όμορφος είναι αυτός ο τόπος!

Εύχομαι να μπορέσουμε να ξαναέρθουμε γρήγορα. Αγοράζουμε speck, βούτυρο και μαρμελάδα φρούτα του δάσους από την κυρία Ilda, την σπιτονοικοκυρά μας που τα φτιάχνει η ίδια. Στο δρόμο της επιστροφής μιλάμε για τα υπέροχα πιάτα που δοκιμάσαμε στο κατάλυμά της.

Μέχρι την επόμενη διαδικτυακή συνάντησή μας, να περνάτε όμορφα! Στην υγεία μας!

Υ.Γ. Αν μαγευτήκατε από την ομορφιά των τοπίων, μπορείτε να βρείτε περισσότερες εικόνες και πληροφορίες από τις δύο προηγούμενες εμπειρίες μας στις Ιταλικές Άλπεις, στα παρακάτω άρθρα.