Σήμερα είναι μια πολύ όμορφη, ηλιόλουστη, ζεστή μέρα. Κάθομαι στο ίδιο παγκάκι, μπροστά στο συντριβάνι της πλατείας Santa Croce.
Εδώ θυμάμαι έφαγα παγωτό μετά την ορκωμοσία μου, σηκώθηκα να παίξω κυνηγητό σε μια άδεια πλατεία μετά τον περσινό εγκλεισμό με τον μικρό μου, γιόρτασα τα τελευταία γενέθλιά μου με ένα κοκτέιλ στο χέρι σε πλαστικό ποτήρι. Και σήμερα περιμένω εδώ την ξεναγό μας για να επισκεφτώ για πρώτη φορά το εσωτερικό του καθεδρικού ναού της Santa Croce ακριβώς απέναντί μου.
Στη Φλωρεντία υπάρχουν πολλές πλατείες. Άλλες μεγάλες άλλες μικρές. Η πλατεία Santa Croce είναι από τις αγαπημένες μου.
Ορθογώνιο μακρύ σχήμα, μεγαλοπρεπής, ευρύχωρη, με τον επιβλητικό ναό της ομώνυμης εκκλησίας σε μια πλευρά της. Σε αυτόν τον χώρο πραγματοποιούνται πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις. Ομιλίες, συναυλίες, η χριστουγεννιάτικη αγορά.
Ωστόσο η πιο φαντασμαγορική εκδήλωση είναι αυτή του αθλητικού τουρνουά “calcio storico” της πόλης.
Σε αυτόν τον εναλλακτικό ποδοσφαιρικό αγώνα που ο τελικός πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 24 Ιουνίου, μέρα του πολιούχου της Φλωρεντίας, συμμετέχουν τέσσερις ομάδες που αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις μεγάλες συνοικίες της πόλης. Η καθεμία με το δικό της χρώμα. Οι αθλητές δεν αγωνίζονται απλά αλλά παλεύουν και υπάρχουν ελάχιστοι κανόνες. Αυτό το άθλημα προσφέρει ένα σκληρό θέαμα ωστόσο οι κάτοικοι της πόλης είναι στενά συνδεδεμένοι με αυτή την εκδήλωση.
Η πλατεία είναι μισοάδεια. Λίγοι ακόμα τουρίστες ξεκουράζονται στα παγκάκια που βρίσκονται περιμετρικά της πλατείας. Στο βάθος ο ήλιος αντανακλάται στο λευκό μάρμαρο της Carrara της πρόσοψης του ναού. Επιβλητικές ξύλινες πόρτες, θρησκευτικά σύμβολα
και το άγαλμα του ποιητή Dante μαγνητίζουν το βλέμμα κάθε περαστικού και επισκέπτη.
Ο ναός της Santa Croce είναι ο μεγαλύτερος του θρησκευτικού τάγματος των Φραντζισκανών στην Ιταλία. Εκτιμάται ότι η εκκλησία ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Άγιο Φρανσίσκο μετά το πέρασμά του από την πόλη (https://www.citygirls.gr/korniliaverrou/happy-living/travel/umbria-travel-to-assisi-and-spello/).
Γοτθικός ρυθμός Φλωρεντίας και στοιχεία Αναγέννησης. Η εκκλησία άρχισε να χτίζεται τον 11ο μ.Χ αιώνα, ενώ η πρόσοψη του ναού ολοκληρώθηκε πολύ αργότερα, το 1863 όταν η Φλωρεντία εκτελούσε χρέη πρωτεύουσας.
Πληρώνουμε το αντίτιμο του εισιτηρίου (8 ευρώ για τους τουρίστες, δωρεάν για τους κατοίκους της πόλης), μετράμε τη θερμοκρασία μας στο ειδικό μηχάνημα, απολυμαίνουμε τα χέρια μας, επιδεικνύουμε τις ταυτότητες μας στον υπάλληλο και εισερχόμαστε στο εσωτερικό της εκκλησίας από την πλαϊνή είσοδο.
Αισθήματα αγαλλίασης, ευφορίας, γαλήνης, με κατακλύζουν εισερχόμενη σε αυτόν τον τόσο καλοσχεδιασμένο, όμορφα διακοσμημένο, μεγαλοπρεπή ναό. Η εκκλησία της Santa Croce είναι ο δεύτερος σε μέγεθος μεγαλύτερος ναός της πόλης μετά τον καθεδρικό, με 115 μέτρα μήκος και 38 μέτρα πλάτος.
Ο γοτθικός ρυθμός Φλωρεντίας μειώνει την αίσθηση του ύψους του γοτθικού με ένα ξυλόγλυπτο ταβάνι που διακοσμεί την κεντρική πτέρυγα του ναού. Οκταγωνικές πέτρινες κολόνες στηρίζουν δεξιότεχνα όλο το οικοδόμημα.
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της εκκλησίας είναι ότι αποτελεί και χώρο αιώνιας ανάπαυσης πολλών επιφανών κατοίκων της πόλης και άλλων Ιταλών. Ένα είδος κλειστού νεκροταφείου. Υπολογίζεται ότι στην εκκλησία υπάρχουν γύρω στις 174 πλάκες, κάποιες από τις οποίες είναι άδειες.
Στον χώρο βρίσκονται οι σωροί του Michelangelo,
Ghiberti,
Rossini,
Machiavelli,
και του Galileo Galilei.
Υπάρχουν ωστόσο αλλά ταφιακά εκθέματα που δημιουργήθηκαν για να αποτίμουν μόνο φόρο τιμής στους κατοίκους που γεννήθηκαν στην πόλη αλλά η σωρός τους είναι εκτός Φλωρεντίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τάφος αφιερωμένος στον Dante
και στον Leonardo Da Vinci.
Στο βάθος, κάτω από τα εντυπωσιακά πολύχρωμα διακοσμημένα παράθυρα με βιτρό, βρίσκονται μερικά από τα παρεκκλήσια της εκκλησίας.
Επιφανείς και εύπορες οικογένειες συναγωνίζονταν μεταξύ τους προσφέροντας αρκετά χρήματα ως δωρεά στο ναό για το ποια θα αποκτούσε το πιο κοντινό στο ιερό παρεκκλήσι. Με τον τρόπο αυτό αποκτούσε μεγαλύτερο κύρος και αναγνωρισιμότητα.
Η Cappella Maggiore, έργο του Agnolo Gaddi διηγείται την ιστορία του σταυρού της Σταύρωση του Χριστού.
Δίπλα της βρίσκονται τα παρεκκλήσια των οικογενειών Bardi και Peruzzi, και τα δύο διακοσμημένα από τον διάσημο ζωγράφο Giotto.
Δεν ξέρω πού να στρέψω το βλέμμα μου! Ψηλά στο ξύλινο ταβάνι, κάτω στο πάτωμα με τους πολλαπλούς τάφους, στα παρεκκλήσια, στα διακοσμημένα βιτρό! Ο όγκος του κτηρίου είναι εντυπωσιακά μεγάλος και διακοσμημένος περίτεχνα. Την προσοχή μου στιγμιαία κερδίζει η επιτάφιος πλάκα σχεδιασμένη από τον Ντονατέλλο με θέμα τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Ο γνωστός αναγεννησιακός καλλιτέχνης θέλησε να αναβαθμίσει ένα φτωχό κατασκευαστικό υλικό της περιοχής, αυτό της πέτρας serena, τοποθετώντας πάνω της φύλλα χρυσού. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Το φως του ήλιου μπαίνει δειλά από μια πόρτα. Βγαίνουμε από αυτό το πέρασμα και σε λίγο οδηγούμαστε στο πίσω μέρος της εκκλησίας. Εδώ η ξενάγησή μας συνεχίζεται στο παρεκκλήσι της οικογένειας Pazzi και στο μοναστήρι της εκκλησίας.
Αυτό το παρεκκλήσι είναι το μεγαλύτερο της Santa Croce, αποκομμμένο από το κυρίως οικοδόμημα του ναού, σχεδιασμένο και διακοσμημένο από τον Brunelleschi. Η οικογένεια Pazzi ήταν από τους σημαντικότερους εχθρούς της οικογένειας των Μεδίκων και οργάνωσε στις 26 Απριλίου 1478 την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Lorenzo il Magnifico και του αδερφού Giuliano στον καθεδρικό ναό της πόλης την ημέρα του Πάσχα.
Το τελευταίο κτήριο πριν την επιστροφή μας πίσω στην πλατεία είναι αυτό του μοναστηριού. Εδώ φιλοξενούνται το μυστικό δείπνο του Giorgio Vasari
και το δέντρο της ζωής του Taddeo Gaddi.
Σε αυτήν την ξενάγησή μου ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν οι πολλαπλές πινακίδες τοποθετημένες στους τοίχους του ναού υποδεικνύοντας τη στάθμη του νερού κατά τις πλημμύρες του ποταμού Άρνο που διασχίζει την πόλη. Η τελευταία το 1966 κατέστρεψε πολλαπλά έργα τέχνης όπως αυτό του Cimabue που βρίσκεται ακόμη σε αναστήλωση.
Στο χώρο επίσης φιλοξενείται ένα άγαλμα αφιερωμένο στην “πρώτη” νοσοκόμα Florence Nightingale που γεννήθηκε στη Φλωρεντία. Η γυναικεία μορφή με το διαχρονικό φόρεμά της και το λύχνο να κρατάει στο χέρι, έγινε σύμβολο φροντίδας δίπλα στους εκατοντάδες στρατιώτες της Κρυμέας.
Τέλος, σε μια πτέρυγα του ναού δεσπόζει το άγαλμα του Pio Fedi με τίτλο “Ελεύθερη ποίηση”.
Σας θυμίζει κάτι;
Η ομοιότητα με το άγαλμα της ελευθερίας στη Νέα Υόρκη είναι αξιοθαύμαστη. Η κατασκευή και των δύο αγαλμάτων έγινε την ίδια περίπου περίοδο και σίγουρα κάποιος από τους δύο δημιουργούς αποτέλεσε έμπνευση για τον άλλον.
Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;
Με αυτά τα τελευταία λόγια της ξεναγού μας σας εύχομαι καλή σας μέρα!
Μέχρι την επόμενη διαδικτυακή συνάντησή μας να περνάτε όμορφα!
You must be logged in to post a comment.