Είμαι η Ματίνα και μαζί θα κάνουμε ταξίδια, όμως, πάντα τα ταξίδια μας θα ξεκινούν από την Αθήνα. Εδώ ζω, εδώ κινούμαι, εδώ καταγράφω εικόνες και στιγμές.
Όμορφες στιγμές με πολλές βόλτες, έντονες στιγμές με φίλους, νόστιμες στιγμές με αρκετό φαγητό.
Αυτό το τελευταίο, βέβαια, θα προτιμούσα να παραμείνει μεταξύ μας γιατί έρχεται και καλοκαιράκι και δεν θα ήθελα να πέσουμε μούρη με μούρη σε καμιά πλαζ και να θυμηθούμε αυτά τα λόγια και να γελάμε όλοι μαζί!
Την Αθήνα θα μπορούσε κάποιος να την χαρακτηρίσει άνετα ένα υπερ- πολυάσχολο μελίσσι. Ξέρετε, από αυτά που δουλεύουν 24/7. Άλλωστε δεν πιστεύω πως έχει να ζηλέψει κάτι από κάποιες άλλες, μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις… Ίσα-ίσα! Αυτές θα μπορούσαν να ζηλέψουν πολλά, μα κυρίως αυτόν τον γενναιόδωρο ήλιο που στέκεται εκεί ψηλά και δεν συγκινείται ούτε από χειμώνες ούτε από φθινόπωρα.
Σίγουρα έχει και τις δυσκολίες της, όπως την ατελείωτη κίνηση σε όλη σχεδόν την πόλη και τις πολύωρες αναμονές σε ουρές και φανάρια. Μα ποια μεγάλη πρωτεύουσα δεν τα έχει;
Αφού όμως αποφασίσεις να τα υποστείς αυτά για λίγο, αρχίζεις να βολτάρεις στα στενά της Πλάκας και του Θησείου, όπως και σε όλα αυτά γύρω από το Μοναστηράκι, και λες χαλάλι του!
Εγώ, τουλάχιστον, έτσι νιώθω.
Μένω στη νότια Αθήνα, μα προσπαθώ -και καταφέρνω αρκετά συχνά- να τριγυρίζω στο κέντρο, γιατί μου αρέσει να ζω την ένταση και την ταχύτητά του. Το αντίθετο, πρέπει να ομολογήσω, από αυτό που συμβαίνει και με δυσκολεύει στην πόλη που γεννήθηκα, στη Θεσσαλονίκη.
Φωνές, μυρωδιές, μελωδίες, χρώματα, άνθρωποι όλων των ηλικιών και τάξεων, μπλέκονται όμορφα και περίεργα, θα έλεγα, σε έναν χορό που σε κάνει να θέλεις να μπεις και εσύ κι ας μην ξέρεις τα βήματα. Είναι λίγο μεθυστικό όλο αυτό, έτσι; Από την άλλη, αν πιστεύεις πως όλη αυτή η βαβούρα είναι πολλή για σένα και δυσκολεύεσαι να την ακολουθήσεις, δεν έχεις παρά να ανηφορίσεις προς την Ηρώδου Αττικού και να σεργιανίσεις γύρω από την Ακρόπολη και το Μουσείο της.
Μπορείς ακόμα και να καθίσεις για ένα καφεδάκι στον τελευταίο όροφο του Μουσείου που βλέπει σε ο,τι ακριβώς θέλεις να δεις εκείνη τη στιγμή μιας και βρίσκεσαι εκεί. Την Ακρόπολη.
Είναι και αρκετές οι βραδιές που το Μουσείο διοργανώνει Jazz Festivals, κι όπως φαντάζεστε, ο συνδυασμός μουσικής και ιστορίας της χώρας μας είναι μαγικός. Για να μην αναφέρω την ενέργεια που εισπράττεις απ’ όλο αυτό. Απλά μαγικές βραδιές…
Ακόμα πιο μαγικές, τέτοια εποχή που αρχίζουν να μοσχοβολούν οι νεραντζιές σε όλη την πόλη!
Το τελευταίο κρατήστε το αν θέλετε στο νου σας γιατί θα βαρεθείτε να με ακούτε να μιλάω για τις νεραντζιές. Αδυναμίες είναι αυτές…
Να περνάτε αξέχαστα όπου κι αν βρίσκεστε!
Nα κάνετε μόνο ότι κάνει καλό στην ψυχή σας!
You must be logged in to post a comment.