Πράγα. Επιστολή πρώτη: Děkuji!

Δεν είναι εύκολο πράγμα να αρχίσεις να μιλάς για τη ζωή σε μια πόλη που δεν γνωρίζεις ακόμη καλά. Σε ό,τι με αφορά, δεν είναι εύκολο να γράψεις για τη ζωή σε οποιαδήποτε πόλη, ακόμη κι αν ζεις εκεί όλη σου τη ζωή. Γιατί, από πού να αρχίσεις; Από πού να το πιάσεις; Πώς να απευθυνθείς σε ανθρώπους που ίσως ξέρουν περισσότερα από εσένα ή σε άλλους που δεν γνωρίζουν τίποτα και θα πάρουν τις πρώτες τους πληροφορίες από το δικό σου κείμενο; Ας είναι. Θα αρχίσω να γράφω αυτές τις επιστολές εδώ στο CityGirls, και θα γνωρίσουμε μαζί κάπως καλύτερα αυτή την πανέμορφη, παραμυθένια πόλη, που, όπως όλες οι πόλεις του κόσμου, είναι πολλά περισσότερα από την εικόνα τους. 

Οι πρώτες εντυπώσεις

Μολονότι είχα έρθει πολλές φορές στην Πράγα στο παρελθόν, η εμπειρία τού να μετακομίζεις μόνιμα σε μια πόλη του εξωτερικού είναι εντελώς διαφορετική από το να την επισκέπτεσαι για τουρισμό. Σε κάθε περίπτωση, η Πράγα, ίσως και λόγω των εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών που την επιλέγουν κάθε χρόνο για έναν από τους βασικούς ταξιδιωτικούς προορισμούς τους, είναι μια πόλη ανοιχτή στους ανθρώπους, μια πόλη που κινείται συνεχώς, ειδικά στο ιστορικό κέντρο. Και, καθώς εγκατασταθήκαμε αρχικά ακριβώς στο ιστορικό κέντρο, αυτό έκανε τα πράγματα πολύ πιο εύκολα: πολλά ανοιχτά καταστήματα όλη τη νύχτα, είτε για διασκέδαση είτε για να τσιμπήσεις κάτι, κόσμος συνεχώς στους δρόμους, εύκολη συνεννόηση στα αγγλικά. 

Αυτό, η συνεννόηση με τους ντόπιους, δεν ήταν πάντα τόσο απλό. Πριν από είκοσι χρόνια, ελάχιστοι Τσέχοι γνώριζαν έστω και βασικά αγγλικά. Σήμερα, ειδικά οι νέοι, μιλούν άπταιστα. Πάρα πολλοί έχουν σπουδάσει ή εργαστεί στο εξωτερικό, κυρίως στην Αγγλία και στην Αμερική, και επιστρέφοντας έφεραν μαζί τους, εκτός από τον πλούτο που δίνει στους ανθρώπους η εμπειρία της ζωής στο εξωτερικό, και τα πολύ καλά αγγλικά τους. Μάλιστα, χάρη σε ένα σχολικό πρόγραμμα, όσοι μαθητές λυκείου θέλουν μπορούν να περάσουν έναν ολόκληρο χρόνο στις ΗΠΑ, φιλοξενούμενοι σε σπίτια οικογενειών εκεί, που έχουν παιδιά στην ηλικία τους. Και είναι πάρα πολλές οι οικογένειες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, δίνοντας έτσι στα παιδιά τους την ευκαιρία να γνωρίσουν από πολύ κοντά έναν άλλο τρόπο ζωής. 

Στον εδώ τρόπο ζωής τώρα. Η Πράγα, σύμφωνα με στοιχεία που πρόσφατα δημοσιεύτηκαν, είναι η 7η πιο πλούσια πρωτεύουσα στην Ευρώπη. Η τσεχική οικονομία πηγαίνει πολύ–πολύ καλά (θα τα δούμε σε άλλο κείμενο αυτά), και στην Πράγα ζουν πολλοί, πολύ πλούσιοι άνθρωποι. Αυτό, σε συνδυασμό και με άλλες παραμέτρους (τη μικρή διαθεσιμότητα διαμερισμάτων και σπιτιών και την πολιτική δανειοδότησης των τραπεζών, για παράδειγμα), έχει εκτοξεύσει τις τιμές των διαμερισμάτων στο κυρίως πολεοδομικό συγκρότημα της πόλης στα ύψη. Τα ενοίκια είναι πολύ ακριβά σε σύγκριση με την Ελλάδα. Πολλοί Τσέχοι που εργάζονται στην Πράγα επιλέγουν να ζουν 15-25 χιλιόμετρα έξω από την πόλη και να πηγαινοέρχονται με το τρένο — αν και πολλοί δεν το κάνουν μόνο εξαιτίας των υψηλών ενοικίων, αλλά κι επειδή προτιμούν τη ζωή των προαστίων, μακριά από τους θορυβώδεις τουρίστες και την έντονη και αδιάκοπη κίνηση στους δρόμους.

Η ποιότητα ζωής 

Καθαριότητα, συγκοινωνία, υγεία, ασφάλεια, σεβασμός. Πέντε συνισταμένες που εν πολλοίς συνθέτουν αυτό που οφείλει να παρέχει μια ελεύθερη, δημοκρατική χώρα της Δύσης και μια σύγχρονη πόλη στους πολίτες της. Όσο πιο υψηλό το επίπεδο των παραπάνω, τόσο υψηλότερη η ποιότητα ζωής — και στην Πράγα τα απολαμβάνουμε όλα αυτά στο υψηλότερό τους επίπεδο. Η πόλη είναι πεντακάθαρη, τα τραμ και το μετρό δεν αργούν ποτέ, η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας είναι πανεύκολη και δωρεάν για όλους τους ασφαλισμένους πολίτες εδώ. Η Πράγα είναι επίσης εξαιρετικά ασφαλής σε όλα τα σημεία της, τόσο που βλέπεις εφτάχρονα παιδάκια με τις σχολικές τους τσάντες να κυκλοφορούν ασυνόδευτα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όλες τις ώρες, ως αργά το απόγευμα, με το σκοτάδι. 

Τι να πρωτοπεί κανείς; Για την άψογη και χωρίς διαμαρτυρίες εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου στα καταστήματα; Σε όλα τα καταστήματα, παντού; Είναι πολλά πράγματα που, μολονότι στην αρχή σού φαίνεται αυτονόητο να συμβαίνουν, επιστρέφοντας στην Ελλάδα αντιλαμβάνεσαι (και ξαναθυμάσαι) πως, όχι, δεν είναι. Αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι αυτονόητο να είναι η πόλη καθαρή, δεν είναι αυτονόητο η συγκοινωνία να λειτουργεί άψογα, δεν είναι αυτονόητο να μπορείς να κυκλοφορήσεις ελεύθερα σε όλες τις γειτονιές, χωρίς φόβο. Και δεν είναι καθόλου αυτονόητο να σε χαιρετούν και να χαιρετάς άγνωστοί σου άνθρωποι, στον δρόμο — ή απλώς να σου λένε, και να το εννοούν, «ευχαριστώ».

Ευχαριστώ όμως πρέπει σίγουρα να πω εγώ, σε εσάς και στα κορίτσια του CityGirls.gr, καθώς μου δίνεται από εδώ η ευκαιρία να σας γνωρίσω λίγο καλύτερα την Πράγα, αυτή την υπέροχη πόλη, όσο θα τη μαθαίνω περισσότερο κι εγώ. Děkuji!