Το ρεπό της Παρασκευής είναι γλυκό και χουζουρλίδικο. Ο ήλιος καίει από τις 07.00 π.μ στην έρημο και το ραδιόφωνο τα πρωινά υμνεί τη Λιβανέζα τραγουδίστρια Fairuz. “La enta habibi” τραγουδά και οι κινήσεις μου πάντα μηχανικές.
Ο αραβικός καφές είναι της υπομονής, κάρδαμο, σαφράν, ροδόνερο και συνοδεύεται απαραίτητα με χουρμάδες.
Το βράδυ περιμένω φίλους για φαγητό και όπως καταλαβαίνεις οι ετοιμασίες ξεκινούν από νωρίς. Όπως πάντα ψάχνω μια δικαιολογία για να επισκεφτώ το αγαπημένο μου μέρος της πόλης.
Το “Παλιό Ντουμπάι” με τις παλαιότερες αγορές (souks). Spice Souk, Gold Souk και φυσικά την αγορά με τα χρυσοποίκιλτα υφάσματα. Δίπλα στο νερό, βασικό και ζωοποιό στοιχείο της ιδιαίτερης αυτής πόλης, οι Βεδουίνοι διάλεξαν πολύ σοφά να χτίσουν από τις αρχές της δεκαετίας του ’60.
Παρότι το Ντουμπάι έχει εξελιχθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια, εκτός από τους ουρανοξύστες, τα 5στερα ξενοδοχεία και τις λαμπερές βίλες, έχει κρατήσει στο κέντρο τον παλιό του εαυτό. Εκεί που το παλιό συναντά το νέο, εκεί όπου το αραβικό ξύλινο καραβάκι (abra) συναντά τις ιδιωτικές θαλαμηγούς, θα βρεις ο,τι πραγματικά βάζει ο νους σου.
Ντύσου απλά, λιτά και πρόχειρα γιατί θα περπατήσεις πολύ. Οπλίσου με υπομονή και φόρεσε το πιο γλυκό σου χαμόγελο. Οι πωλητές στο spice souk θα σε καλέσουν να γευτείς όλα τους τα εμπορεύματα.
Η λίστα είναι ατελείωτη, όσο βασικές και να είναι οι γνώσεις σου επάνω στα μπαχαρικά, σε μία ώρα το πολύ θα έχεις γίνει ειδήμονας. Θες δεν θες.
Ο κύριος Μωχάμετ έχει το παλαιότερο μαγαζί και με εξυπηρετεί πάντα με την φράση “Το μαγαζί μου είναι όλο δικό σου”. Δύσκολη και δύστροπη πελάτισσα εγώ, μαλώνω πάντα πάνω από το πακιστανικό πιπέρι και την κανέλα Κεϋλάνης.
Είπαμε τα νέα μας στα γρήγορα, μισά αραβικά μισά αγγλικά, με κέρασε το καθιερωμένο σοκολατάκι και πήρα τα απαραίτητα για το περιβόητο δείπνο. Η φίλη που με συνοδεύει, άμαθη στις φωνές της αγοράς, πανικοβλημένη μου ζητάει να φύγουμε. Αλλάζουμε ρότα και κατευθυνόμαστε στην αγορά χρυσού.
Θες διαμάντια κάθε διαλογής, ζαφείρια Ινδίας, βαθυκόκκινα ρουμπίνια Ταϋλάνδης, χρυσό με το κιλό, κάθε είδους κόσμημα για όλα τα γούστα, από τα πιο λεπτεπίλεπτα μέχρι φολκλόρ ολόχρυσα στολίδια; Είσαι στο σωστό μέρος.
Καθώς χαζεύουμε τις βιτρίνες, ακούμε ψιθύρους δεξιά, αριστερά “Gucci, Prada, Versace, bags, shoes, original copies Madame, come and see”. Μας πλησιάζουν με έναν ολόκληρο κατάλογο παρακαλώ, διαφημίζοντας την πραμάτια τους η οποία βρίσκεται κρυμμένη σε σκοτεινά στενάκια μακριά από τα μάτια των πολλών.
Απαραίτητη η στάση για φαγητό εδώ. Πήραμε το abra που μας πέρασε στην απέναντι όχθη μόλις με 25 cents
και αναζητήσαμε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα εστιατόρια της πόλης.
Το menu είναι αποκλειστικά αραβική κουζίνα. Humus, kebeh, fatoush σαλάτα και το απαραίτητο kebab.
Τα αναψυκτικά στα απαγορεύω εδώ μιας και το highlight είναι το δροσιστικό lemon mint drink.
Για γλυκό πήραμε loqma (λουκουμάδες με πετιμέζι) και φυσικά αραβικό καφέ.
Έτσι άρχισε και έτσι έκλεισε αυτή η βόλτα μας, πάνω από ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ.
You must be logged in to post a comment.