H ζωή στη Σαγκάη, εκεί όπου η Δύση συναντά την Ανατολή -

Μετά από σχεδόν μια δεκαετία που πρωτοέφυγα από το σπίτι μου στη μικρή Ζάκυνθο, για να ζήσω στο εξωτερικό, έκανα το βήμα προς την Ανατολή. Η κάρτα επιβίβασής μου στο αεροπλάνο, αυτή τη φορά έγραφε “προορισμός Σαγκάη”.
Ως αεροσυνοδός για μια μεγάλη αεροπορική εταιρία του αραβικού κόλπου, είχα επισκεφτεί τη Σαγκάη αρκετές φορές. Η παραμονή μου συνήθως περιοριζόταν σε λίγο περισσότερο από ένα εικοσιτετράωρο. Αυτή τη φορά, όμως, ερχόμουν για να μείνω, να δουλέψω και να ξαναρχίσω τη ζωή μου από την αρχή.
Φτιάχνοντας βαλίτσες είχα πολλά ερωτηματικά στο μυαλό μου για το πώς θα με υποδεχτεί αυτή η πόλη, αυτή η χώρα. Άφηνα πίσω μου την ασφάλεια της γνώριμης ζωής στη Μέση Ανατολή, εκεί όπου έζησα τα τελευταία 7 χρόνια, για να ξεκινήσω από το μηδέν σε μια κουλτούρα για την οποία δεν ήξερα σχεδόν τίποτα.

Πλέον, 9 μήνες μετά, δηλώνω ερωτευμένη με την πόλη.
Κατατάσσεται μεταξύ πόλεων όπως η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο ή το Ντουμπάι. Μια υπέρ-πόλη των 24 εκατομμυρίων κατοίκων, σχεδόν δυόμιση φορές ο πληθυσμός της μικρής μας Ελλάδας. Ο πολυπολιτισμικός της χαρακτήρας συνδυάζει άψογα και αρμονικά δυο εκ διαμέτρου αντίθετες κουλτούρες.

Από τη μια πλευρά, ο δυτικός πολιτισμός του χθες και του σήμερα σε όλες του τις εκφάνσεις. Το ιστορικό αποικιοκρατικό κέντρο με την Art Deco αρχιτεκτονική του, οι μοντέρνοι ουρανοξύστες, τα μεγάλα εμπορικά κέντρα με όλες τις δυτικές εταιρίες,

αμερικάνικες αλυσίδες καφέ σε κάθε γωνιά.

Από την άλλη, τα ιστορικά κινέζικα αξιοθέατα όπως το Jing’an Temple

ή το Yuyuan Garden

και οι ήσυχες κινέζικες γειτονιές, με τις μικρές μπουτίκ ρούχων, τα ψιλικατζίδικα που πωλούν από τσιγάρα έως ζωντανά ψάρια, τα μασατζίδικα/νυχάδικα το ένα δίπλα από το άλλο και τα τοπικά εστιατόρια.

Το “παλατάκι” μου, βρίσκεται σε μια τέτοια γειτονιά. Πλέον, η μπακάλισσα, η μανάβισσα και ο ιδιοκτήτης του μικρού μασατζίδικου ποδιών ακριβώς κάτω από το σπίτι μου με χαιρετούν εγκάρδια κάθε φορά που με βλέπουν.

Αλλά όχι μόνο στην γειτονιά μου, παντού στη Σαγκάη νιώθω ευπρόσδεκτη μόνο και μόνο επειδή είμαι ξένη.

Δεν είναι λίγες οι φορές μάλιστα που άγνωστοι Κινέζοι, με έχουν σταματήσει στον δρόμο για να βγάλουμε φωτογραφία.
Αυτό που λατρεύω στη Σαγκάη είναι οι πολλές επιλογές που μου προσφέρονται. Μπορώ να ζήσω σαν ντόπια, να τρώω κινέζικο φαγητό, να αγοράζω κινέζικα προϊόντα

ή ακόμα και να επισκέπτομαι γιατρούς παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής.
Μπορώ όμως αν θέλω να ζω σαν να μην βρίσκομαι στην Κίνα.

Ο παράλληλος του δρόμου που βρίσκεται το “παλατάκι” μου, είναι λες και έχει γίνει τούβλο τούβλο εισαγωγή από την Αυστριακή επαρχία, ενώ λίγο πιο κάτω υπάρχει μια ιρλανδέζικη (ή σκωτσέζικη;) παμπ, ιδανική για ένα βράδυ Τετάρτης.

10 λεπτά από το σπίτι μου, υπάρχει η γαλλική συνοικία, στα σοκάκια της οποίας μπορώ να πιω espresso,

να φάω γαλλικά macaroon, ή να πιω ένα ποτήρι ισπανικό κρασί σε όμορφες βεράντες γεμάτες λουλούδια.

Στη Σαγκάη, όπως παντού φυσικά, λεφτά να έχεις να ξοδεύεις!

Όταν θέλω κάτι πιο κλασάτο, πάω στο περίφημο Bund, την περιοχή γύρω από τις όχθες του ποταμού Huangpu που διασχίζει τη Σαγκάη.

Από την μία πλευρά του ποταμού, υπάρχει το business center, οι ψηλοί ουρανοξύστες που χτίστηκαν τα τελευταία 20 χρόνια και το περίφημο Pearl Tower, το σήμα κατατεθέν της πόλης.

Η άλλη πλευρά όμως, είναι πιο ενδιαφέρουσα.

Είναι γεμάτη αρχιτεκτονικά θαύματα των πρώτων δεκαετιών του 1900, αλλά και γεμάτη με Michelin Star εστιατόρια και high class μπαρ.

Για σήμερα όμως, Σαββατόβραδο, θα αφήσω τα τακούνια μου στην άκρη και θα πάω να συναντήσω μια Καναδέζα συνάδελφό μου για βραδινή βόλτα στο πάρκο (ναι, στη Σαγκάη πάμε στο πάρκο το βράδυ χωρίς να φοβόμαστε!).