Ταξίδι στο Λάος: Vientiane, Luang Prabang και Vang Vieng

Το Λάος είναι ένα κράτος της Νοτιοανατολικής Ασίας με ιδανικό τροπικό κλίμα, που το κάνει δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Αν και ως περίκλειστο κράτος δεν έχει παραλίες, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν χαλαρό μπάνιο στον περίφημο ποταμό Μεκόνγκ που διασχίζει σχεδόν όλη τη χώρα.

Αυτές ήταν μερικές από τις πληροφορίες που διάβασα λίγο πριν φύγω για το Λάος. Κατέφθασα γεμάτη περιέργεια για τα πολιτιστικά μνημεία,

αλλά και τη φυσική ομορφιά αυτής της χώρας.

Η εξερεύνησή μου ξεκίνησε από την Vientiane, η οποία, αν και πρωτεύουσα, κινείται σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς. Πρώτος σταθμός, το Πάρκο του Βούδα.

Ένα πάρκο λίγο έξω από την πόλη, γεμάτο βουδιστικά αλλά και ανθρωπόμορφα ινδουιστικά αγάλματα διάφορων θεοτήτων

που ξεπροβάλλουν μέσα από λουλούδια, δέντρα και άλλα φυτά.

Γυρίζοντας πίσω στην Vientiane, η διαδρομή κατά μήκος του ποταμού Μεκόνγκ προσφέρει μια όμορφη θέα του ποταμού και της απέναντι όχθης.

«Από την άλλη πλευρά βρίσκεται η Ταϊλάνδη», με ενημέρωσε ο οδηγός.

Λίγο αργότερα θα με άφηνε στο επόμενο τουριστικό αξιοθέατο, το Pha That Luang, έναν βουδιστικό ναό καλυμμένο με χρυσάφι, που αποτελεί εθνικό σύμβολο του Λάος.

Η ξενάγηση συνεχίστηκε με το Patuxai, ένα μνημείο στο κέντρο της πόλης, αφιερωμένο στους αγώνες του Λάος για την ανεξαρτησία του από την Γαλλία. Αν και ειρωνικά θυμίζει την Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι,

είναι διακοσμημένο με παραδοσιακά σχέδια του Λάος και τοπικές, μυθικές οντότητες.

Στο εσωτερικό του βρίσκεται μια αγορά με τουριστικά σουβενίρ, ενώ η ταράτσα του προσφέρει μια όμορφη θέα όλης της πόλης.

Στην Vientiane υπάρχουν διάσπαρτοι αρκετοί αξιόλογοι ναοί- μουσεία, όλοι περίπου στο ίδιο βουδιστικό αρχιτεκτονικό στυλ.

Η μέρα μου τελείωσε με ξενάγηση στο Wat Si Saket, τον αρχαιότερο ναό της πόλης,

όπου στεγάζει περίπου 2000 αγάλματα του Βούδα.

Επόμενος σταθμός της επίσκεψης στο Λάος είναι η Luang Prabang, η πρώην βασιλική πρωτεύουσα της χώρας και μνημείο πολιτιστικής κληρονομίας της UNESCO.
H Luang Prabang διασχίζεται από τον ποταμό Μεκόνγκ και οι πολλές ταράτσες-εστιατόρια που βρίσκονται κατά μήκος του αποτελούν ιδανικό μέρος για χαλάρωση.

Εδώ, η τοπική μπύρα Beerlao είναι η πιο δημοφιλής επιλογή, όπως και τα σνακς από τηγανητά φύκια του ποταμού.

Μετά τη δύση του ηλίου, ο πιο κεντρικός δρόμος της Luang Prabang μετατρέπεται σε νυχτερινή αγορά για τουρίστες. Παντού, πλανόδιοι πωλητές προσφέρουν φαγητό, τηγανίτες και βάφλες από καρύδα και χυμούς από διάφορα φρέσκα φρούτα.

Η ξενάγηση της επόμενης μέρας ξεκινά με τους εντυπωσιακούς καταρράκτες Kuang Si, λίγο έξω από την πόλη.

Συνεχίζουμε με επίσκεψη στο χωριό των ελεφάντων και ύστερα με βάρκα φτάνουμε στις σπηλιές Pak Ou. Η ίδια βάρκα μας επιστρέφει πίσω στην Luang Prabang, ενώ ο ήλιος δύει πίσω από τα βουνά.

Άλλα αξιόλογα σημεία ενδιαφέροντος της Luang Prabang ήταν φυσικά το Παλάτι- Μουσείο

καθώς και ο λόφος Phousi, που προσφέρει μια θέα 360 μοιρών ολόκληρης της πόλης.

Την επόμενη μέρα, αρχίζουμε την πεζοπορία στα γύρω χωριά.

Ο οδηγός μάς περνά μέσα από φυτείες με δέντρα καουτσούκ, βοσκοτόπια αγελάδων και πυκνή βλάστηση. Τα χωριά αποτελούνται από καλύβες φτιαγμένες από ξύλα και μπαμπού και οι κάτοικοι μας κοιτούν με περιέργεια, μας χαιρετούν χαμογελώντας και ποζάρουν για φωτογραφίες.

Γυρίζοντας πίσω στην πόλη, κατευθύνομαι προς το θέατρο όπου έχω κλείσει εισιτήριο για την παράσταση «Η Απαγωγή της Πριγκίπισσας Σίντα». Η σκηνή κατακλύζεται από χορευτές και χορεύτριες με πολύχρωμες παραδοσιακές στολές και μάσκες που χορεύουν αρχαίους χορούς στους ρυθμούς παραδοσιακών οργάνων.

Αποχαιρετώντας την Luang Prabang, κατευθύνομαι νότια προς τον επόμενο μου σταθμό, την Vang Vieng, μια πόλη περιστοιχισμένη από τους χαρακτηριστικούς limestone βράχους.

Η μικρή αυτή πόλη, είναι πόλος έλξης για πολλούς backpackers που ψάχνουν τρόπους να κάνουν δραστηριότητες στη φύση, όπως καγιάκ,

πεζοπορία, αναρρίχηση, ziplining, ή απλά να χαλαρώσουν πάνω σε μια φουσκωτή κουλούρα στο ποτάμι και στις γαλάζιες λίμνες της περιοχής.

Σίγουρα όμως, η πιο ενδιαφέρουσα δραστηριότητα είναι η βόλτα με αερόστατο κατά τη δύση του ηλίου.

Η δεκαπενθήμερη παραμονή μου στο Λάος σιγά σιγά φτάνει στο τέλος της. Στο μυαλό μου έρχεται η πρώτη φορά που άκουσα για αυτή τη χώρα, πριν από αρκετά χρόνια, από μια Καναδή φίλη μου, που μου περιέγραψε την ταξιδιωτική της εμπειρία. Τη μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε η ιστορία της για τις στιγμές χαλάρωσής της, ξαπλωμένη σε μια αιώρα ενός «καφέ» μέσα στο δάσος κάποιας επαρχιακής πόλης του Λάος, απόλυτα παραδομένη στις παραισθήσεις που της είχε προκαλέσει το shake μαγικών μανιταριών που είχε καταναλώσει.
Αν και μαγικά μανιτάρια δεν βρήκα, σίγουρα βρήκα πολλές όμορφες εμπειρίες και αναμνήσεις. Το ταξίδι μου ήταν μόνο μια γεύση από τις ομορφιές της χώρας και σίγουρα υπάρχουν και άλλα μέρη στο Λάος που αξίζουν να τα επισκεφθεί κανείς.

Αποχαιρετώ με ένα όμορφο βίντεο από χαρούμενα παιδάκια που παίζουν σε ένα χωριό κοντά στη Luang Prabang.