Αλσατία: Χριστουγεννιάτικη ξενάγηση στην στολισμένη Κολμάρ

Η Κολμάρ βρίσκεται στην Αλσατία της Γαλλίας, στον Δρόμο του Κρασιού, Route de Vin. Πανέμορφη πόλη που μόλις φόρεσε τα χριστουγεννιάτικά της, είχαμε την τύχη να την επισκεφτούμε.

Ας πάμε πρώτα όμως λίγο πιο μακριά. Στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ και στο άγαλμα της Ελευθερίας. Το 1886 οι Γάλλοι δώρισαν το άγαλμα στη Νέα Υόρκη. Το φιλοτέχνησε ο Γάλλος γλύπτης Bartholdi ο οποίος γεννήθηκε στην Κολμάρ. Έτσι λοιπόν, στις 4 Ιουλίου το 2004 στην είσοδο της γενέτειρας πόλης του, όπως έρχεσαι από Στρασβούργο, τοποθετήθηκε για την επέτειο των 100 χρόνων από το θάνατό του μια μικρή αδερφή του αγάλματος της Ελευθερίας.

Statue De La Liberté λοιπόν.

Η όμορφη βόλτα μας στην πόλη ξεκίνησε από το Quai de la Poissonnerie

Σε αυτή τη γειτονιά ζούσαν οι ψαράδες και οι βαρκάρηδες. Τα πανέμορφα σπίτια που είναι φτιαγμένα με σκελετό από ξύλο σε μεταφέρουν σε μια άλλη διάσταση.

Η Πεντάμορφη και το Τέρας ίσως κρύβονται ανάμεσά τους κρυφοκοιτάζοντας τους επισκέπτες που ήρθαν από το μέλλον.

Το 1706 μια τεράστια φωτιά, συχνό φαινόμενο εκείνης της εποχής, κατέστρεψε περισσότερα από 40 σπίτια στην περιοχή. Από το 1978 μέχρι το 1981 αναπαλαιώθηκαν αρκετά από αυτά.

Εκεί βρίσκεται και η Le Marché Couvert de Colmar (Η κλειστή αγορά της Κολμάρ). Μπείτε μέσα να πιείτε μια ζεστή σοκολάτα στο μπαλκονάκι της. Να αγοράσετε τυριά, αλλαντικά, φρούτα, κρασιά, μπαχαρικά ή να απολαύσετε ένα γεύμα.

Χτίστηκε το 1865 με αρχιτέκτονα τον Luis Michael Boltz. Μέχρι το 1950 η μεταφορά των προϊόντων γινόταν με βάρκες. Μετά, μέχρι το 2010 ήταν πάρκινγκ και μόνο μια φορά την εβδομάδα αγορά.

Σε μια γωνία του κτιρίου βρίσκεται το έργο του Bartholdi, Fontaine du Petit Vigneron

(είναι αντίγραφο, το αυθεντικό μεταφέρθηκε στο μουσείο του Bartholdi, το 1986 ύστερα από βανδαλισμό και στη συνέχεια το 1988 δωρήθηκε στο Princeton USA αδελφή πόλη της Κολμάρ).

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στη Μικρή Βενετία της Κολμάρ, Petite Venice de Colmar,

δίπλα στο κανάλι του ποταμού La Lauch,

από την κλειστή αγορά μέχρι τη γέφυρα στη Boulevard Saint-Pierre. Μπορείτε να απολαύσετε την ομορφιά του καναλιού με μια βαρκάδα.

Στην Place des 6 Montagnes Noires συναντήσαμε την πρώτη Χριστουγεννιάτικη αγορά.

Κάθε είδους carrousel, παγοδρόμιο, παιχνίδια,

φάτνες, Papa Noel,

ζεστές βάφλες, κρέπες, tarte flambee σας περιμένουν στις 6 Χριστουγεννιάτικες αγορές της Κολμάρ που έχουν στηθεί σε διάφορα σημεία της πόλης. La magie de Noel.

Εμείς πήγαμε Κυριακή, οπότε είχε πάρα πολύ κόσμο. Αλλά στα μικρά παιδιά (και στα μεγάλα και σε όλους εμάς που αισθανόμαστε παιδιά) είναι το μόνο που δεν τους ενοχλεί. Το Glühwein (ζεστό κόκκινο κρασί) θα σας ζεστάνει την καρδιά.

Περπατήσαμε τη Grand Rue τρώγοντας γλυκίσματα και πίνοντας Glühwein και ζεστή σοκολάτα.

Βρεθήκαμε μπροστά στο Koïfhus, το πρώην τελωνείο.

Το γοτθικό αυτό κτίριο ολοκληρώθηκε το 1480. Θεωρείται σημαντικό γαλλικό μνημείο. Μέσα στο κτίριο θα βρείτε μια καταπληκτική αγορά χειροποίητων προϊόντων.

Μπείτε στη μικρή στοά και βρεθείτε στη Plaza de la Antigua Aduana.

Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στην Grand Rue θαυμάζοντας τα κτίρια.

Στο τέλος περίπου της Grand Rue βρίσκεται το Musée du Jouet (Το Μουσείο Παιχνιδιών).

Ήταν πάρα πολλά τα παιδάκια που έπαιζαν κι έτσι δεν κατάφερα να βγάλω φωτογραφίες, αλλά είχα άλλη ασχολία η αλήθεια είναι…

Αφού βγήκαμε επιτέλους από το Μουσείο Παιχνιδιών επιστρέψαμε πίσω και ανεβήκαμε τη Rue des Merchands.

Στον αριθμό 10 συναντήσαμε το Maison Pfister, ιστορικό μνημείο της Γαλλίας.

Κτίστηκε το 1537 για τον έμπορο καπέλων Ludwig Scherer. Το όνομα Pfister είναι από την οικογένεια που το αναπαλαίωσε και έζησε εκεί από το 1841 μέχρι το 1892.

Στον αριθμό 9 βρίσκεται το σπίτι Zum Kragen.

Χτίστηκε το 15ο αιώνα, κατέρρευσε αλλά αναστυλώθηκε πάλι. Στη γωνία του είναι ο Marchand. Κρατάει μια μπάρα περίπου ένα μέτρο σε μέγεθος. Ντόπιο σύστημα μετρήματος.

Στην αυλή του σπιτιού που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Bartholdi, τώρα είναι το μουσείο που φιλοξενεί τα έργα του. Les Grands Soutiens du Monde. Τρία αγάλματα κρατάνε τον κόσμο. Το ένα άγαλμα είναι ένας άντρας, κρατά βιβλία και σφυρί συμβολίζοντας τα πνευματικά εγχειρήματα και τη σωματική εργασία αντίστοιχα. Το γυναικείο άγαλμα της δικαιοσύνης κρατά τις ζυγαριές. Το δεύτερο αντρικό άγαλμα κρατά μια σημαία και ένα σπαθί. Και τα τρία έχουν το ένα πόδι τους ένα βήμα μπροστά.

Επόμενη στάση Carrousel 1900. Στο Parc du Champ de Mars. Το μεγαλύτερο ξύλινο Carrousel στη Γαλλία και ίσως στην Ευρώπη. Μπορώ να πω ότι πάει γρήγορα και μπορείς να διαλέξεις να καθίσεις σε άλογα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, άμαξες,

αγελάδες, γουρουνάκια. Και τι πιο όμορφο στον κόσμο κάθε φορά που περνάει το παιδάκι σου από μπροστά σου να σε χαιρετάει (χαιρέταγα κι εγώ. Αυθόρμητα γίνεται!).

Maison des Têtes στην Rue de Têtes αριθμός 19. Χτίστηκε το 1609 για έναν πλούσιο έμπορο κρασιού, τον Anton Burger.

Η πρόσοψη είναι διακοσμημένη με 106 ανθρώπινα κεφάλια με γκριμάτσες, ζώα, διαβολάκους και χερουβείμ.

Το άγαλμα στην κορυφή είναι του Bartholdi. Σήμερα είναι 5άστερο ξενοδοχείο με Michelin-starred εστιατόριο.

Πιο κάτω, στην Place de la Cathedrale είδαμε τη χριστουγεννιάτικη αγορά μπροστά στην εκκλησία St. Martins.

Σε αυτή την πλατεία βρίσκεται το Μουσείο Σοκολάτας Musée du Chocolat – Choco Story Colmar. Φυσικά μπήκαμε να το επισκεφτούμε. Η αλήθεια είναι ότι άλλα μουσεία είχαμε στο πλάνο και άλλα μουσεία είδαμε….

Φάγαμε λοιπόν σοκολάτα (πήραμε και μαζί μας), είδαμε και τη σοκολατένια αδερφή της Statue De La Liberté,

μάθαμε τα πάντα για την καλλιέργεια, τη συγκομιδή και την ιστορία της σοκολάτας.

H πόλη και αυτά τα χριστούγεννα μεταμορφώθηκε σε ένα παραμύθι.

Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι. Το θηρίο (ένα μοσχάρι) της πόλης, La bête de la ville, στη rue des Clefs, εμφανίζεται συγκεκριμένες ώρες τη νύχτα και τρομοκρατεί τον κόσμο.

Το φάντασμα της γυναίκας με το γάλα, Le fantôme de la laitière, στη rue des Augustins.

Το άλογο χωρίς σώμα, La tête de cheval, που καλπάζει και χλιμιντρίζει στα στενά δρομάκια.

Γνωρίζατε ότι ο Ηρακλής (ο δικός μας, ο γιος του Δία) γυρίζοντας από τον κήπο των Εσπερίδων κουρασμένος και διψασμένος σταμάτησε στην περιοχή να ξεκουραστεί; Ήπιε όμως αρκετό ντόπιο κρασί (ήταν καλό από τότε) ζαλίστηκε και κοιμήθηκε βαριά. Όταν ξύπνησε είχε πονοκέφαλο και φεύγοντας ξέχασε το ρόπαλό του! Οι κάτοικοι της Κολμάρ το φύλαξαν και γι’αυτό τους αποκαλούν Kolbnarren. Οι τρελοί με το ρόπαλο!

Από την χριστουγεννιάτικη Κολμάρ! Au revoir!