Road trip 3. Η επιστροφή: Σλοβενία και Αυστρία -

Αφήσαμε πίσω μας την Μάνη μας, φορτωμένοι καλή ενέργεια, ήλιο, θάλασσα, φιλιά, αγκαλιές, χαμόγελα, και όλα αυτά που σε κάνουν να θέλεις να επιστρέφεις ξανά και ξανά.

Ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή. Φτάσαμε λίμνη Κερκίνη, καθίσαμε 2 βράδια (για τη λίμνη σας έχω ήδη μιλήσει εδώ). Περάσαμε πρωί τα σύνορα του Προμαχώνα. Βουλγαρία, Σερβία, Κροατία και φτάσαμε στη Σλοβενία. Αυτή τη φορά στη λίμνη Bled. Αργά τη νύχτα.

Το παραμυθένιο Bled, Σλοβενία

Η ρομαντική λίμνη Bled μια φορά και έναν καιρό ήταν μια πεδιάδα. Την ημέρα την καλλιεργούσαν και έβοσκαν τα ζώα τους οι άνθρωποι και τη νύχτα χόρευαν οι νεράιδες πάνω στο γρασίδι. Οι νεράιδες φοβήθηκαν ότι τα ζώα θα τους φάνε το γρασίδι και παρακάλεσαν τους βοσκούς να βάλουν ένα φράκτη γύρω γύρω από το χώρο που χόρευαν. Οι βοσκοί αρνήθηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν τα ζώα να φάνε όλο το γρασίδι και να απομείνει ένα ξερό και άγονο μέρος. Οι νεράιδες κάλεσαν τότε τις πηγές και τα ρυάκια και πλημύρισαν την πεδιάδα. Μόνο ένα κομμάτι γης παρέμεινε για να χορεύουν τη νύχτα κάτω από τα αστέρια.

Στο νησάκι της λίμνης Bled, βρίσκεται η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Η καμπάνα της λέγεται και καμπάνα των ευχών. Κάνεις την ευχή σου και χτυπάς την καμπάνα ή μπορεί και το αντίστροφο. Στο εκκλησάκι αυτό πραγματοποιούνται και γάμοι. Ένα έθιμό τους ταιριάζει με ένα δικό μας. Ο γαμπρός, για να έχει το ζευγάρι αφθονία και ευτυχία, πρέπει να ανέβει όλα τα σκαλοπάτια μέχρι την εκκλησία έχοντας τη νύφη στην αγκαλιά του.

Οι βαρκούλες που σε πηγαίνουν απέναντι είναι σαν μεγάλες ξύλινες γόνδολες και ονομάζονται pletna.

Χρονολογούνται από το 1590 και τις εκμεταλλεύονταν οι χωρικοί που είχαν τα πιο φτωχά χωράφια. Η δουλειά αυτή συνεχιζόταν από γενιά σε γενιά.

Το κάστρο της λίμνης Bled μετράει 1000 χρόνια ζωής.

H Villa Rikli αν και δίπλα στις όχθες της κοσμικής λίμνης είναι αποκομμένη και μοναχική.

Κάποτε οι θεραπευτικές μέθοδοι του Ελβετού Arnold Rikli θεωρούνταν από τους ντόπιους, εκκεντρικοί και σκανδαλώδεις. Η πρακτική του στηριζόταν στο μπάνιο με κρύο νερό, στο περπάτημα και στην ηλιοθεραπεία. Όλα αυτά, όμως, γυμνοί.

“Water is good, air is better and most of all the sunlight” όπως του άρεσε να λέει.

Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά από τη λίμνη Bled, στο Triglav National Park βρίσκεται το Vintgar Gorge.

Το φαράγγι δημιουργήθηκε από το ποτάμι Radovna. Το 1893 κατασκευάστηκαν κατά μήκος του ποταμιού, ξύλινα μονοπάτια.

Vintgar Gorge. Σλοβενία

Ο περίπατος είναι περίπου 1.6 χλμ. Τα νερά του ποταμού ανάλογα με το φως αλλάζουν χρώμα μπλε, πράσινο, γαλαζοπράσινο…

Μαγεύεσαι κυριολεκτικά από τη φύση. Από τη μαγεία της φύσης να κατασκευάζει θαύματα.

Τυχεροί και εμείς που ζούμε ανάμεσά τους.

Στο τέλος του φαραγγιού, λόγω του Covid δεν μπορούσαμε να επιστρέψουμε πάλι μέσα από το φαράγγι. Έπρεπε να διαλέξουμε είτε μια σύντομη διαδρομή που θα μας οδηγούσε στο αρχικό σημείο ή μια μεγαλύτερη διαδρομή με πεζοπορία μέσα από το δάσος

που θα μας οδηγούσε στο εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης.

Ένας θησαυρός λέγεται ότι ήταν θαμμένος κάτω από την πόρτα του από τους Ναπολεόντειους πολέμους, λέτε να είναι ακόμα εκεί;

Το μονοπάτι συνεχίζει έχοντας πανοραμική θέα μέχρι το κάστρο της λίμνης Bled.

Σλοβενία

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε νωρίς. Περίπου 800 χλμ. ακόμα για να φτάσουμε σπίτι μας. Στο δρόμο όμως αποφασίσαμε να κάνουμε τη στάση μας κοντά στο Hallstatt στην Αυστρία. Είχαμε υποσχεθεί μπάνιο στη λίμνη.

Το χωριουδάκι αυτό με τους 850 περίπου μόνιμους κατοίκους, έχει χαρακτηριστεί UNESCO World Heritage Site. Κάθε μέρα δέχεται εκατοντάδες τουρίστες. Τόσους πολλούς που πλέον δεν μπορεί να τους διαχειριστεί και ξεκίνησαν συγκεκριμένα μέτρα για να ρυθμίσουν το overtourism.

Όταν φτάσαμε ήταν Σάββατο μεσημέρι. Όλα τα πάρκινγκ ήταν ήδη σχεδόν γεμάτα στο κέντρο. Εμείς επειδή θέλαμε ξεκούραση και όχι τόση πολυκοσμία σταθμεύσαμε σε ένα πάρκο πάνω στη λίμνη που έχει πρόσβαση για μπάνιο, απέναντι από το χωριό.