Road trip, part 1: Από το Freiburg μέχρι τη Μάνη

Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από το Freiburg της Γερμανίας για την Ελλάδα. Περίπου 2800 χλμ. μέχρι τον τελικό μας προορισμό. Έχουμε κάνει αρκετά οδικά ταξίδια με περισσότερα χιλιόμετρα αλλά στο συγκεκριμένο υπήρχαν ιδιαιτερότητες. Κάποιες χώρες απλά θα τις διασχίζαμε.

Η συνήθειά μας είναι να οδηγούμε 2 με 3 ώρες την ημέρα, να πηγαίνουμε σε ένα όμορφο μέρος να καθόμαστε 2-3 μέρες ή και παραπάνω, να θαυμάζουμε τις ομορφιές του, να κάνουμε τις βόλτες μας και να συνεχίζουμε.

Τώρα θα έπρεπε να οδηγήσουμε από 8 μέχρι 12 ώρες συνεχόμενα. Βέβαια τις στάσεις μας τις κάναμε. Άλλωστε για να πείσω το ένα μέλος της οικογένειας που ήθελε να πάει με αεροπλάνο, υποσχέθηκα, σπήλαια, φαράγγια, κάστρα, λίμνες, τούνελ ατελείωτα, δράκους, πελεκάνους, πισίνες, θάλασσες. Τελικά, επιστρέψαμε μετά από 25 μέρες περίπου και το ταξίδι μας δεν ήταν και τόσο άχαρο.

Διασχίσαμε όλη τη νότια Γερμανία από τη Δυτική μέχρι την Ανατολική μεριά. Περάσαμε τα σύνορα Γερμανίας- Αυστρίας.

Η Αυστρία έχει θαυμάσια τοπία.

Μας εντυπωσίασε το μεσαιωνικό κάστρο Hohenwerfen. Επιβλητικό και αυστηρό.

Χτίστηκε τον 11ο αιώνα. Από ύψος 630 μέτρων περίπου ατενίζει τη πόλη Werfen στη κοιλάδα Salzach, περίπου 40 χλμ. μακριά από το ονειρικό Salzburg. 

Η Μαρία και τα παιδιά στο The Sound of Music κάνουν πικ νικ σε μια κοιλάδα με φόντο αυτό το πανέμορφο κάστρο. Do Re Mi….

“Do-Re-Mi” – THE SOUND OF MUSIC (1965)

Το απόγευμα φτάσαμε στο Karawankentunnel. Είχα υποσχεθεί τούνελ. Ήδη είχαμε περάσει αρκετά. Αλλά τούνελ 8 χλμ. όχι. Μπήκαμε στην Αυστρία βγήκαμε στη Σλοβενία. Κατευθυνθήκαμε για Λιουμπλιάνα όπου θα μέναμε για 2 βράδια. Είχαμε ολοκληρώσει τα πρώτα 800 χλμ.

«Η πόλη μας είναι μικρή και βολική.» μας είπε η ρεσεψιονίστ στο ξενοδοχείο. Έτσι ακριβώς, λιλιπούτεια κομψή φιλόξενη με χαμογελαστούς χαλαρούς κατοίκους.

Περπατήσαμε μέχρι τον ποταμό Ljubljanica και αντικρύσαμε έναν δράκο. Σύμβολο της Λιουμπλιάνας.

Ένας θρύλος αναφέρει ότι ο Ιάσωνας και οι αργοναύτες του σκότωσαν έναν δράκο στην περιοχή. Η γέφυρα Zmajski Most που εξυπηρετεί πεζούς και αυτοκίνητα κατασκευάστηκε το 1900 με αρχιτέκτονα τον Jurij Zaninovic.

Περπατώντας κατά μήκος του ποταμού στην Petkovskovo nabrezje συναντήσαμε ακόμα μια γέφυρα. Mesarski Most ή Butchers´ Bridge. Πεζογέφυρα, με τα λουκέτα της αγάπης.

Την ξέρετε αυτή τη ρομαντική ιστορία; Πριν τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, στη Σερβία, η Nada και ο Rejla ερωτεύτηκαν. Συναντιόντουσαν σε μια γέφυρα. Ο Rejla όμως έφυγε για τον πόλεμο. Στην Κέρκυρα που πήγε, ερωτεύτηκε μια άλλη κοπελιά και πρόδωσε την Nada, η οποία δεν άντεξε και μετά από λίγο καιρό πέθανε.

Από τότε οι ερωτευμένοι έγραφαν τα ονόματά τους πάνω σε ένα λουκέτο που το κλείδωναν στην γέφυρα που άνθισε η αγάπη του Rejla και της Nada. Το κλειδί το πετούσαν στο ποτάμι και η αγάπη κλείδωνε και παρέμενε αιώνια, ξορκίζοντας το κακό.

Φτάσαμε στην πλατεία Preseren και στην Tromostovje ή Triple Bridge.

Είναι τρεις γέφυρες η μια πάρα πολύ κοντά στην άλλη. Πολύ δύσκολο να τις φωτογραφήσεις!

Συνεχίζοντας στη Stritarjeva ulica φτάνεις στην Mestni trg. Στο δημαρχείο.

Το συντριβάνι Robba είναι επίσης γνωστό ως “Το συντριβάνι των τριών Carniolan ποταμών.”

Τα αγάλματα που το διακοσμούν αντιπροσωπεύουν τους τρεις θεούς των ποταμών Sava, Ljubljanica και Krka.

Δημιουργός του ο Ιταλός Francesco Robba. Το αυθεντικό συντριβάνι φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ljubljana.

Στο κάστρο ανεβήκαμε από την Studentovska ulica ένα δρομάκι στα δεξιά μόλις περάσεις τον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου.

Πάνω στο ρολόι γράφει: Nescitis diem neque horam (You don’t know the day or the hour).

Μετά από ένα μικρό περίπατο σε ανηφόρα φτάσαμε στο κάστρο

με τη μαγευτική θέα.

Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε τα διάσημα σπήλαια της Σλοβενίας. Τα Postojna σπήλαια είναι 24,3 χλμ. και δημιουργήθηκαν από τον ποταμό Pivka.

Μόνιμος κάτοικος είναι ο Πρωτέας (Proteus anguinus) η Σαλαμάνδρα, την οποία απαγορεύεται να φωτογραφήσεις και ο ίδιος ο Πρωτέας είναι ευαίσθητος και ντροπαλός και δεν εμφανίζεται εύκολα.

Ο πρώτος επισκέπτης που περπάτησε στο τουριστικό μονοπάτι ήταν το 1819. Αυτή η επίσκεψη ήταν η αρχή της τουριστικής εποχής των σπηλαίων.

Το 1819 οι επισκέπτες ήταν 104, μέχρι το 1928 έφτασαν τους ένα εκατομμύριο, το 1984 τα 20 εκατομμύρια, μέχρι το 2019 περίπου 39 εκατομμύρια επισκέπτες έχουν περπατήσει μέσα στο σπήλαιο.

Τα πρώτα 4 χλμ. είναι με το τρενάκι. Μπορώ να πω ότι η ταχύτητά του ήταν παραπάνω από ότι περίμενα (Δείτε το βίντεο που ακολουθεί για να καταλάβετε). Ο μικρός μου έμεινε με το στόμα ανοιχτό. ΟΥΑΟΥ… Μετά περπατάς.

 

Περίπου 10 χλμ. μακριά από τα σπήλαια είναι το κάστρο Predjama.

Οι περιορισμοί λόγω της κατάστασης με τον Covid 19, η κούραση από τα σπήλαια και οι διαμαρτυρίες των στομαχιών μας επικράτησαν και δεν θαυμάσαμε το εσωτερικό του. Στο κάστρο αυτό ζούσε ο ιππότης Erazem, ο οποίος έκλεβε τους πλούσιους και βοηθούσε τους φτωχούς. Όπως ο Ρομπέν των Δασών. Όμως, μετά από έναν καβγά, σκότωσε έναν άνθρωπο. Κλείστηκε στο κάστρο του για να σωθεί. Ο αυτοκράτορας, που ήταν στενός φίλος με τον δολοφονημένο, πολιόρκησε το κάστρο. Ήταν δύσκολη η πολιορκία γιατί το κάστρο έχει περάσματα μέσα στο βουνό και οι πολιορκημένοι προμηθεύονταν φαγητό στα κρυφά χωρίς να τους πάρουν είδηση οι εχθροί τους. Αλλά ένας από τους άντρες του Erazem τον πρόδωσε. Με ένα σινιάλο του προδότη, οι εχθροί με το κανόνι τους κατέστρεψαν το δωμάτιο που βρισκόταν ο Erazem και σκοτώθηκε. Κάποιοι λένε ότι ήταν η τουαλέτα, κάποιοι το δωμάτιο που κοιμόταν.

Επιστρέψαμε στη Λιουμπλιάνα για φαγητό και για νωρίς-νωρίς ύπνο. Την επόμενη μέρα είχαμε να διασχίσουμε 1100 χλμ. μέχρι τα σύνορα μας στον Προμαχώνα.

Την Τρίτη μέρα λοιπόν του ταξιδιού μας περάσαμε Κροατία, Σερβία και Βουλγαρία.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας στον Λιθότοπο Σερρών, στη Λίμνη Κερκίνη αργά τη νύχτα.

Στην πανέμορφη λίμνη Κερκίνη μείναμε 2 βράδυα και την πέμπτη και τελευταία μέρα του ταξιδιού μας φτάσαμε στον προορισμό μας. Την Μάνη μας.

Λακωνικός κόλπος Κότρωνας, Φλομοχώρι, Χαλικιά Βάτα, όρος Σαγγιά, βραχονησίδα Σκοπά….

“Περαστικός βλέπεις τη Μάνη σε τρεις μέρες, περπατητής σε τρεις μήνες και για να δεις την ψυχή της θέλεις τρεις ζωές. Μια για τη θάλασσα, μια για τα βουνά της και μια για τους ανθρώπους της”….

…η συνέχεια στο επόμενο: https://www.citygirls.gr/tlabr/happy-living/travel/road-trip-part-2-limni-kerkini-sto-vorra-arna-sto-noto/